Mendeley  

Zotero  

Hosseini Zare S M, Babapour J, Hosseini Zare S M, Sadr A S, Hosseini M S, Khorasani B. Quality of Work Life Among Nurses in Hospitals Affiliated With the University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences: A Cross-sectional Study. jrehab 2025; 25 (4) :766-789
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3457-fa.html

هدف پرستاران در شرایط سختی چون محرومیت از خواب، استرس شغلی و مسئولیت‌های متعدد قرار دارند. باتوجه‌به نقش مهم پرستاران در درمان بیماران و تأمین سلامت آن‌ها، پرداختن به موضوعاتی مانند کیفیت زندگی کاری مورد توجه قرار گرفته‌ است. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی کاری در بیمارستان‌های دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی انجام شد.
روش بررسی مطالعه مقطعی حاضر بر روی 313 پرستار شاغل در بیمارستان‌های تابعه دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی و به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده در سال 1401 انجام شد. پرسش‌نامه اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه کیفیت زندگی کاری ریچارد والتون (1973) در این مطالعه استفاده شد. معیار ورود به مطالعه شامل پرستاران دارای مدرک کارشناسی و بالاتر بود. داده‌ها با  شاخص‌های توصیفی و آمارهای تحلیلی تی تست مستقل، آنووا و رگرسیون با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 انجام شد.
یافته‌ها بیش از نیمی از پرستاران شرکت‌کننده در مطالعه (53/4 درصد) مرد بودند. سن 45 درصد از شرکت‌کنندگان بین 31 تا 40 سال بود. 72/5 درصد از شرکت‌کنندگان متأهل و سطح تحصیلات77/6 درصد از پرستاران کارشناسی بود. درمجموع 84 درصد از پرستاران در دو بیمارستان رازی و رفیده کیفیت زندگی کاری خود را متوسط و رو به پایین توصیف کردند. بیشترین میانگین نمره کیفیت زندگی کاری در بیمارستان رفیده مربوط به حوزه وحدت و انسجام برابر با 2/94 و در بیمارستان رازی مربوط به حوزه وابستگی اجتماعی برابر با 61/2 بود. کمترین میانگین نمره در هر دو بیمارستان رفیده و رازی مربوط به حوزه پرداخت منصفانه بود (1/71 و 2/72). بین کیفیت زندگی کاری با تأهل و بیمارستان محل اشتغال ارتباط معنی‌دار آماری وجود داشت (P<0/001). وضعیت تأهل و بیمارستان محل اشتغال مؤثر‌ترین عوامل در پیش‌بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران بودند.
نتیجه‌گیری کیفیت زندگی کاری پرستاران در دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی در حد متوسط و رو به پایین قرار داشت. ازآنجاکه نتایج ناشی از سطوح پایین کیفیت زندگی کاری با بهره‌وری و عملکرد پرستاران ارتباط دارد، مدیران ارشد حوزه سلامت باید با استفاده از این نتایج برای تدوین راهکارها و برنامه‌های راهبردی مناسب نظیر ایجاد انگیزش به ارتقاء کیفیت زندگی پرستاران کمک کنند و از این طریق دستیابی به اهداف سازمانی را تسهیل کنند.
کلیدواژه‌ها کیفیت زندگی کاری، پرستار، بیمارستان