هدف: پلانتارفاشیاتیس از شایعترین عوارض پا می‌باشد که به دلیل التهاب فاسیای پلانتار پا در محل اتصال به پاشنه بروز می‌کند. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر سه ارتز پد پاشنه سیلیکونی، ارتز ترموپلاستیک حمایت‌کننده قوس ‌طولی و اسپلینت شبانه‌ کشش‌دهنده نیام‌ کف‌پایی و تاندون آشیل، بر درد پلانتار فاشیاتیس انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه نیمه‌تجربی با استفاده از نمونه‌گیری ساده و از جامعه در دسترس، تعداد 16 بیمارمبتلا به پلانتارفاشیاتیس که از بیمارستان شریعتی تهران به مرکز ارتوپدی‌فنی صبا ارجاع شده بودند، انتخاب شدند. محدودیتی از نظر سن، ‌جنس، شاخص توده بدنی،‌ شغل و میزان سطح فعالیت افراد برای ورود به مطالعه وجود نداشت. افراد دارای بیماری‌های سیستمیک و سابقه انجام جراحی در پا از مطالعه حذف شدند. بیماران به ترتیب ورود به مطالعه در یکی از سه گروه درمانی قرار گرفتند. شدت درد بیماران، علاوه ‌بر مراجعه اول، در هفته‌های 2 و 6 و 12 بعد از مراجعه اول، طی سه ماه با استفاده از مقیاس‌های رتبه‌ای- نمره‌ای و رتبه‌ای- کلامی به صورت تلفنی، پیگیری و ثبت ‌شد. در این مطالعه از تحلیل واریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، آزمون کروسکال والیس و آزمون اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. 

یافته‌ها: ضریب همبستگی بین نمره شدت درد عددی و رتبه‌ای بالای 0/80 بود. میانگین شدت درد صبحگاهی (P=0/87)، شامگاهی (P=0/198) و بدترین شدت درد (P=0/113) قبل از ورود به مطالعه در هر سه گروه یکسان بود. هر سه ارتز مذکور بر کاهش درد صبحگاهی، شامگاهی و بدترین شدت درد در طی روز تأثیر داشتند (P<0/001)، اما اختلاف معناداری بین سه گروه درمانی در میزان تأثیر ارتزها و کاهش درد صبحگاهی (P=0/483)، شامگاهی (P=0/462) و بدترین شدت درد (P=0/498) وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: کاربرد هر یک از سه ارتز یاد شده، به تنهایی و بدون دخالت سایر برنامه های درمانی، بر کاهش درد پلانتارفاشیاتیس تأثیر چشمگیری داشته، ولی هیچ ‌یک از ارتزها نسبت به دو نوع دیگر در کاهش این درد ارجحیت و برتری ندارد.