هدف: حوادث شغلی یکی از عوامل تخریب شدید ساختمان چشم محسوب می‌شود و می‌تواند آسیب دائمی در عمل بینایی ایجاد نماید. به‌منظور تجزیه و تحلیل حوادث چشمی ناشی از کار و ارائه طرح‌ها و پیشنهادات مؤثر جهت کاهش و پیشگیری از آن‌، 1048 پرونده حادثه شغلی مربوط به سال‌های 81-78 13 به‌طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند.

روش بررسی: مشخصات فردی، نحوه و چگونگی بروز حوادث چشمی 63 بیمار از فرم‌های گزارش حوادث سازمان تأمین اجتماعی مربوط به کارگاه‌های صنعتی مشهد استخراج و با نرم‌افزار اکسل و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: 6/05 درصد از حوادث شغلی مربوط به چشم بود. ارتباط معنی‌داری بین سن و علت وقوع حادثه چشمی در این تحقیق پیدا نشد. علت وقوع 8/28 درصد حوادث بی‌احتیاطی و عدم استفاده از وسایل حفاظتی بین 20 تا 40 سالگی بود. 7/25 درصد از حوادث، مربوط به ورود اجسام خارجی به چشم بین 20 تا 40 سالگی بود. بین وقوع حوادث چشمی در فصول مختلف سال و نوبتِ کاری ارتباط معنی‌داری وجود داشت (0/05>P). بین نوع حادثه و فصول سال ارتباط معنی‌داری یافت نشد و 2/26 درصد ورود اجسام خارجی به چشم در نوبتِ کاری صبح اتفاق افتاد.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده به‌نظر می‌رسد که آموزش کارگران، بالابردن سطح آگاهی و مهارت‌های شغلی، استفاده صحیح از وسایل حفاظتی فردی و گروهی، اجتناب از به‌کارگیری وسایل معیوب، پرهیز از اضافه‌کاری و به‌کارگیری روشنایی مناسب برای کاهش حوادث شغلی از اولویت برخوردار باشند.