Heydari Z, Aminian G, Biglarian A, Shokrpour M, Mardani M A. Comparing the Effects of Lumbar-pelvic and Pelvic Belts on the Activity of Pelvic Muscles in Pregnant Women With Back and Pelvic Pain. jrehab 2023; 24 (1) :132-149
URL:
http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3215-fa.html
1- گروه ارتز و پروتز، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی سلامت، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
3- گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، بیمارستان آیت الله طالقانی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
4- گروه ارتز و پروتز، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ، natelnoory@yahoo.com
چکیده: (3470 مشاهده)
اهداف در طول بارداری تغییرات فیزیکی و هورمونی که در بدن زنان باردار اتفاق میافتد به ناراحتیهای اسکلتی، عضلانی و درد کمر و لگن در طول دوره بارداری منجر میشود. در صورت ایجاد آسیب در مکانیسم عضلات لگنی مفصل ثبات کمتری داشته و بیشتر در معرض نیروهای برشی قرار میگیرد و به تغییر در الگوی فعالیت عضلات ناحیه کمری و لگن و افزایش فعالیت عضلانی بهمنظور جبران نیروهای قدامی و گشتاورهای خمشی ناشی از افزایش حجم شکم و ایجاد تطابق پاسچرال منجر میشود. در مطالعات گذشته، فعالیت عضلات لگنی در آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار بدون استفاده و با استفاده از کمربند لگنی ارزیابی شدند. این نوع کمربندها در سطح حلقه لگنی بسته میشدند و ناحیه کمری را بهطور کامل حمایت نمیکردند. کمربند کمریلگنی میتواند تا زیر زاویه تحتانی استخوان کتف گسترش یابد، ناحیه کمری را بهطور کامل دربر گیرد و کمر و لگن را بهطور همزمان حمایت کند. درنتیجه در مقایسه با یک کمربند لگنی، کل تنه بهعنوان یک واحد عمل میکند. بنابراین باتوجهبه اینکه تا به حال تأثیر کمربند کمریلگنی بر فعالیت عضلات لگن حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار با درد کمر و لگن در مطالعات ارزیابی نشده است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر کمربند کمریلگنی با کمربند لگنی در فعالیت عضلات لگن در حین انجام آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار با درد کمر و لگن انجام شد.
روش بررسی این مطالعه، یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود که در آن 48 زن باردار با درد کمر و لگن مرتبط با بارداری مراجعهکننده به درمانگاه تخصصی و فوقتخصصی کوثر شهر اراک باتوجهبه معیارهای ورود و خروج مطالعه بررسی شدند. روش نمونهگیری بهصورت نمونهگیری دردسترس بود. تمامی شرکتکنندگان فرم رضایتنامه کتبی را تکمیل کردند سپس بهصورت تصادفی ساده به 3 گروه کمربند کمریلگنی (14 نفر)، کمربند لگنی (14 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. ابتدا پرسشنامه جمعیتشناختی برای افراد شرکتکننده تکمیل شد و فعالیت عضلانی عضلات لگنی با استفاده از الکترومایوگرافی سطحی در حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی، در ابتدای مطالعه و 3 هفته پس از تجویز کمربندها ارزیابی شد. برای تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS نسخه 26 استفاده شد و سطح معنیداری برابر 0/05 در نظر گرفته شد.
یافتهها 3 هفته پس از مداخله، در حین انجام بالا آوردن فعال اندام تحتانی، فعالیت عضلات رکتوس فموریس راست، رکتوس فموریس چپ، بایسپس فموریس راست و بایسپس فموریس چپ در هر دو گروه استفادهکننده از کمربند کاهش یافت و در گروه کنترل افزایش یافت. فعالیت عضلات بایسپس فموریس راست و بایسپس فموریس چپ در گروه کمربند کمریلگنی نسبت به گروه کمربند لگنی کاهش معنادار یافت (0/001
نتیجهگیری 3 هفته پس از مداخله، فعالیت عضلات رکتوس فموریس و بایسپس فموریس در حین انجام آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در هر دو گروه استفادهکننده از کمربند لگنی و کمریلگنی کاهش یافت و در گروه کنترل افزایش یافت که نشاندهنده تأثیر هر دو کمربند لگنی و کمریلگنی در بهبود فعالیت عضلات لگنی بود. بااینحال، به نظر میرسد کمربند کمریلگنی تأثیر بیشتری در بهبود فعالیت عضلات بایسپس فموریس در مقایسه با کمربند لگنی در حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی داشته است.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
اورتز و پروتز دریافت: 1401/8/24 | پذیرش: 1401/9/16 | انتشار: 1402/2/11
* نشانی نویسنده مسئول: دپارتمان ارتز و پروتز،دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی |