Mendeley  

Zotero  

Jalalian M, Saleh M, Zarei N, Shekari E, Afshari S. Comparing the Voice Handicap Index Scores in Groups with Structural and Functional Voice Disorders. jrehab 2019; 20 (4) :376-382
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2450-fa.html

اهداف: تأثیرات اختلال صوتی از فردی به فرد دیگرمتفاوت است؛ به طوری که شغل، محیط کار، زندگی و عکس‌العمل خانواده، متغیرهای تأثیرگذاری روی درک فرد از صوت خود به عنوان صوت مختل هستند. ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺷﺎﺧﺺ ﻣﻌﻠﻮﻟﻴﺖ ﺻـوت به منظور مقایسه معلولیت صوتی در انواع اختلالات صوت به کار گرفته نشده است. با فرض این مسئله که ممکن است ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ در انواع اختلالات صوت، ﻣﺘﻔﺎوت باشد و جنبه‌های مختلف فیزیکی، عاطفی و عملکردی (احساس مشکل بیشتر در آن حوزه و از دید بیمار) به صورت متفاوتی تحت تأثیر قرار گرفته باشد و با توجه به اینکه هر اختلالی، درمان متفاوتی دارد، انجام این مطالعه و اولویت‌بندی و ارائه درمان مناسب بر اساس نتایج به‌دست‌آمده (بهداشت صوتی، دست‌ورزی حنجره، صوت‌درمانی و ارجاع به متخصص‌های مربوط) ﺿـﺮوری به نظر می‌رسد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی‌تحلیلی بود که به صورت مقطعی انجام شد. ابتدا بر اساس تشخیص پزشک متخصص گوش و حلق و بینی و تصاویر استروبوسکوپی حنجره، وجود اختلال صوت تأیید شد. سپس آزمون شاخص معلولیت صوت در اختیار۱۶۶ بیمار در محدوده سنی ۱۸ تا۶۰ سال که با روش دردسترس از کلینیک‌های خصوصی شهر تبریز انتخاب شده بودند، قرار گرفت و درباره چگونگی پاسخ به پرسش‌نامه برای هریک از بیماران توضیح داده شد. در تمام مدت، درمانگر در کنار بیمار حضور داشت تا به سؤالات احتمالی بیمار پاسخ دهد. آزمون شاخص معلولیت صوت شامل ۳۰ سؤال و دارای سه ﺑﺨﺶ ﺟﺴﻤﻲ، ﻋﺎﻃﻔﻲ و عملکردی اﺳﺖ. هرکدام از این زیر‌مقیاس‌ها شامل ۱۰ سؤال است و هر سؤال در یک مقیاس ترتیبی‌نمره‌ای (لیکرت) سنجیده می‌شود که هر عدد نشان‌دهنده مقادیر متفاوتی است: صفر: هرگز، ۱: تقریباً هرگز، ۲ :گاهی اوقات، ۳: تقریباً همیشه، ۴: همیشه. نمونه استروبوسکوپی بیماران را سه آسیب‌شناس گفتار و زبان تجزیه و تحلیل کردند و با اجماع نظر آسیب‌شناسان گفتار و زبان، طبق تقسیم‌بندی بون، نوع اختلال صوت افراد بر اساس دو طبقه‌بندی عملکردی و ساختاری مشخص شد. در مرحله بعدی مقادیر به‌دست‌آمده از آزمون شاخص معلولیت صوت به طور کلی و به تفکیک سه بخش پرسش‌نامه در دو گروه مقایسه شد. مقادیر به‌دست‌آمده از آزمون شاخص معلولیت صوت به طور کلی و به تفکیک سه بخش پرسش‌نامه در دو گروه مقایسه شد. درنهایت، اطلاعات به‌دست‌آمده با نسخه ۱۹ نرم‌افزار SPSS و با استفاده از روش‌های آماری میانگین، انحراف معیار و از طریق آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره بررسی شد.
یافته‌ها: میزان معلولیت صوتی در گروه ساختاری، به صورت کلی و در بین مؤلفه‌های عملکردی، جسمی و عاطفی ازگروه عملکردی بیشتر است. طبق آزمون تک‌نمونه‌ای کالموگروف‌اسمیرنوف، نتایج نشان داد توزیع متغیرهای مطالعه‌شده در نمونه مطالعه‌شده عادی است (پیش‌فرض عادی‌بودن متغیرهای مطالعه‌شده) چراکه مقادیر Z در سطح P<۰/۰۵ معنادار نیست. همچنین بر اساس آزمون باکس برای همگنی ماتریس‌های کوواریانس، همبستگی متغیرهای وابسته در گروه‌های مطالعه‌شده همگن است چراکه F محاسبه‌شده در سطح P<۰/۰۵ معنادار نیست. همچنین طبق آزمون کرویت بارتلت برای بررسی پیش‌فرض همبستگی متعارف بین متغیرها، پیش‌شرط همبستگی متعارف بین متغیرها محقق شده است؛ چراکه خی دو محاسبه‌شده در سطح P<۰/۰۱ معنادار است؛ چراکه میزان میانگین گروه دوم (ساختاری) در مقایسه با گروه اول (عملکردی) بیشتر است و این تفاوت معنادار P<۰/۰۵ است. از سوی دیگر میانگین نمره افراد دارای معلولیت صوتی گروه ساختاری در بخش‌های جسمی و عاطفی نیز به ترتیب با ۱۸/۷ و ۱۵/۲ از افراد دارای معلولیت صوتی گروه عملکردی بیشتر و در سطح P<۰/۰۵ معنادار است.
نتیجه‌گیری: معلولیت صوتی در گروه ساختاری نسبت به گروه عملکردی پایین‌تر است و باید درمان همه‌جانبه با تأکید بر بهبود جنبه‌های روان‌شناختی اختلالات صوت برای این بیماران صورت بگیرد.