هدف: تحلیل راه‌رفتن در‌ سال‌های اخیر، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. شاخص‌هایی از قبیل سرعت، سن و جنسیت همگی روی معیارهای راه‌رفتن تأثیر دارند. هدف این پژوهش، مقایسه الگوی فعالیت الکترومایوگرافی عضلات دومفصلی زانو بین جوانان و سالمندان در سرعت‌های مختلف راه‌رفتن است.

روش بررسی: روش تحقیق حاضر، روش علّی-مقایسه‌ای است که در آن، تعداد 15 مرد سالمند و 15 مرد جوان سالم به‌صورت موارد در دسترس انتخاب گردید. فعالیت الکتریکی عضلات راست­رانی، دوسررانی، نیم وتری و دوقلو، در حین راه‌رفتن با سرعت خودانتخابی (100%)، کُند (80%) و سریع (120%) در یک مسیر 10 متری با استفاده از یک سیستم الکترومایوگرافی، ثبت گردید. فعالیت الکتریکی عضلات به‌صورت ریشه میانگین مجذورات (RMS) با آزمون‌های تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و توکی در نرم‌افزار SPSS نسخه 18 مقایسه شد.

یافته ها: مطابق نتایج، RMS عضلات راست‌رانی در مرحله میانه ایستایش (01/0>P) و دوقلو در مرحله انتقال وزن (02/0=P) در سالمندان در همه سرعت‌های راه‌رفتن بیشتر از جوانان بود و در هر دو گروه سنی با افزایش سرعت، افزایش یافت (01/0>P). RMS   عضله دوسررانی سالمندان در مرحله انتهای نوسان  در سرعت 80% ،کمتر از جوانان بود (01/0=P) و با افزایش سرعت راه‌رفتن، افزایش یافت (01/0=P). RMS عضله سمی‌تندینوس سالمندان در مراحل انتقال وزن و میانه ایستایش در سرعت 120% بیشتر از جوانان بود (01/0>P) و در هر دو گروه سنی در مرحله نوسان  با افزایش سرعت افزایش یافت (05/0>P).

نتیجه گیری: براساس نتایج این تحقیق، سالمندان هم‌انقباضی عضلانی بیشتری در اطراف زانو در سرعت بالا و در مرحله میانه ایستایش دارند. این تغییرات وابسته به سن در فعالیت عضلانی، سفتی و پایداری مفصل را طی حمایت یک‌طرفه افزایش می‌دهد و احتمالاً در کاهش توان مرحله «پیشروی» در راه‌رفتن‌های سریع‌تر دخیل باشد.