هدف: بخش اعظمی از زندگی ما صرف تعامل گفتاری با دیگران می‌شود. بنابراین شکست و موفقیت در این روابط عمیقاً بر پیشرفت و تعالی ما به عنوان یک موجود اجتماعی تأثیر گذار است. از آن جا که پدیده‌ی ارتباط انسانی بسیار پیچیده و چند بعدی است، مطالعه‌ی آن در محیطی تجربی بسیار دشوار است. هدف از این مطالعه نشان دادن نقش حضور دیگران از دیدگاه افراد مبتلا به لکنت می‌باشد.

روش بررسی: این پژوهش به شیوه‌ی کیفی و با رویکرد پدیدار شناسی انجام شد.۲۱ فرد بزرگسال مبتلا به لکنت گفتار به صورت هدفمند انتخاب شدند و به روش بحث گروهی متمرکز مورد مصاحبه قرار گرفتند. گفته های مصاحبه شوندگان در طول تمام جلسات ضبط شد و توصیف کلامی شرکت کنندگان به طور کامل نوشته شد. مضمون‌های حاصل از تجربه‌ی افراد دارای لکنت نسبت به زندگی توام با لکنت بدست آمد. در آخرین مرحله با استفاده از روش ون مانن، اطلاعات بدست آمده طبقه بندی گردید و مورد بررسی و تجزیه و تحلیل کیفی قرار گرفت.

یافته‌ها: در بررسی حاضر، نقش دیگران در تجربه‌ی افراد مبتلا به لکنت در مضمونی به نام "حضور دیگران" قرار گرفت. از گفته های مشارکت کنندگان ۹ زیر مضمون پدیدار گشت که عبارتند از: ۱- احساس تحقیر شدن توسط دیگران، ۲-تلاش برای جلب رضایت دیگران در گفتگو، ۳-میزان شناخت دیگران از لکنت، ۴- جنسیت دیگران، ۵-مورد تمسخر قرار گرفتن توسط دیگران، ۶- ترحم دیگران، ۷- تکمیل صحبت توسط دیگران، ۸- کم تحملی و کم توجهی دیگران، ۹- موقعیت و مقام دیگران .

نتیجه‌گیری: لکنت همراه با آشفتگی‌های گفتاری، مکث‌های هنگام برقراری ارتباط و رفتارهای تقلا گونه است که در افراد دارای لکنت تحت تأثیر طرف مقابل یا شرکای ارتباطی تشدید می شود. نحوه‌ی برخورد دیگران با فرد دارای لکنت بسیار مهم است. حضور دیگران در نگرش فرد مبتلا، به لکنت خود تأثیر به سزایی دارد که، در این میان آموزگاران، همشاگردی‌ها و اعضای خانواده بیشترین نقش را برخوردار می‌باشند.