علی‌رغم پیدایش روش‌های نوین ترمیم بیماران با شکاف لب و کام یا شکاف کام یا لب، بروز اختلال گفتاری‌ بیمار پس از ترمیم، دور از انتظار نیست. از هر دوهزار تولد، یک نوزاد دچار شکاف کام به‌تنهایی یا در هر هزار تولد یک نوزاد دارای‌ شکاف توأم لب و کام است. میزان شیوع این اختلالات نزد سفیدپوستان قدری‌ بالاتر از سیاه‌پوستان است و در منطقه آسیا با بروز بیشتری، حتی‌ به یک در هر پانصد تولد می‌رسد. ازآنجاکه امکان وجود سایر اختلالات در ناهنجاری‌ها در میان این نوزادان وجود دارد؛ لذا بررسی‌ کامل تاریخچه‌ای و اخذ معاینات کامل بالینی‌ آنها پس از تولد ضروری‌ است. بررسی مسائل ارثی‌‌بودن این ناهنجاری‌ها با توجه به تاریخچه ازدواج‌های خانوادگی یا احتمال بروز ناهنجاری‌های مشابه در سایر فرزندان نیز ضروری‌ است. بروز شکاف کام به‌تنهایی، بیشتر از شکاف توأم لب و کام است که به‌همراه ناهنجاری‌های‌ دیگر به‌صورت نشانگان (Syndrome) به‌وجود می‌آیند. بنابراین، بررسی‌ این‌گونه بیماران با نشانگانی‌ که تقریباً یک سوم کل بیماران با شکاف کام تنها را تشکیل می‌دهند، می‌بایست از دیدگاه‌های مختلف بالینی‌ مـورد تأکیــد قرار گیرد. شایع‌‌‌ترین نشانگان همـراه با شــکاف کــام تنها «نشانگان پیر رابین» (Pierr Robin) است که علاوه‌بر شکاف کام، علائم دیگری چون کوچکی فک تحتانی و بیرون زدگی زبان را به‌همراه دارند. نحوه شکاف کام تنها در بیماران نشانگانی‌ به شکل V و در بیماران به‌همراه نشانگان به صورت U است. پس از بررسی‌ کامل عمومی نوزاد، وضع تغذیه‌ای وی از جهت جلوگیری از سوء تغذیه، کاهش وزن و عدم رشد جسمی ضروری‌ است. در صورت فراهم‌بودن کلیه شرایط سلامتی، عمل جراحی‌ ترمیمی لب و هر دو بخش سخت و نرم کام، در اولین فرصت ممکن صورت می‌گیرد. در شرایطی‌ که شکاف لب ناوسیع باشد، می‌توان ترمیم کام را در سن زیر 6 ماهگی و در صورت ‌همراه‌بودن با شکاف کام، زیر 18 ماهگی، مورد بررسی قرار داد. ازآنجاکه در عمل جراحی مزبور میزان قابل توجهی از اعصاب، مخاط، عضلات و قطعات استخوانی مورد دستکاری قرار می‌گیرد؛ لذا قبل و پس از ترمیم نواقص، کارایی‌ کامل و مناسبی‌ را در این اجزا نمی‌توان انتظار داشت. در نواحی‌ آناتومیکی‌ یادشده، مجموعه اجزای لب و کام که در نواحی خلف دهان، با انقباض عضلات و بالارفتن، موجب انسداد راه بینی‌ گردیده یا با شل‌شدن خود موجب بازشدن راه حلقی و بینی می‌شوند، دچار اختلال می‌گردد. میزان بروز این‌گونه اختلال در %20 از کل بیماران تحت عمل جراحی‌ ترمیمی لب و کام دیده می‌شود. اختلال مزبور، سبب اختلال عملکرد دریچه کامی-حلقی‌ می‌شود و خود سبب اختلال «پر خیشومی‌شدگی» (Hypernasality) یا «کم خیشومی‌شدگی» (Hyponasality) گفتار می‌گردد. بر همین اساس در جراحی‌های‌ ترمیمی لب و کام، مشاوره و مداخله آسیب ‌شناس گفتار و زبان، از اصولی ‌بسیار با ارزش و مهم تلقی می‌گردد. گرچه تبادل نظر و کار گروهی ‌با سایر متخصصین نیز در صورت لزوم، از اهمیت ویژه‌ای‌ در گروه‌درمانی‌ این بیماران نیز محسوب می‌گردد.