هدف: محققین معتقدند افراد آسیب‌دیده شنوایی، آسیب ویژه‌ای در درک استعاره‌ها دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین منشاء آسیبهای درک استعاره در این کودکان و این که آیا ناشی از محیط آموزشی ایشان می‌باشد، به مقایسه درک ترکیبات استعاری دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی تلفیقی شدید مقطع راهنمایی با همکلاسی‌های شنوای آنها می‌پردازد.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی – مقایسه‌ای، 50 دانش‌آموز شنوا و25 دانش‌آموز آسیب‌دیده شنوایی تلفیقی به روش تصادفی ساده انتخاب شده و از طریق دو تکلیف محقق‌ساخته تحت ارزیابی قرار گرفتند. ابتدا تکلیف درک واژگان غیراستعاری اجرا می‌شد. درصورت پاسخ صحیح به بیش از 75 درصد کلمات و دارا بودن بقیه معیارهای انتخاب نمونه، تکلیف درک ترکیبات استعاری اجرا می‌شد. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه بین دو گروه قرار گرفت.

یافته‌ها: نمره درک ترکیبات استعاری دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی تلفیقی نسبت به دانش‌آموزان شنوا به‌طور معناداری کمتر بود (001/0>P). تعداد پاسخهای غلط لفظی دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی تلفیقی بیشتر از پاسخهای غلط معنایی بود. میانگین پاسخهای صحیح بین سه پایه تحصیلی در آزمودنی‌های شنوا (0/401=P) و همچنین دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی تلفیقی (0/120=P) اختلاف معناداری نداشت.

نتیجه‌گیری: پاسخ‌های غلط دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی به آزمون، نشانی از درک ناکامل ایشان از ترکیبات استعاری است و تفاوت فاحش دانش‌آموزان شنوا و آسیب‌دیده شنوایی تلفیقی در درک ترکیبات استعاری، نشان می‌دهد که محیط آموزشی مدارس تلفیقی به‌تنهایی نمی‌تواند در درک این ترکیبات مؤثر باشد.