هدف: یکی از عوارض ضایعه عصب فاشیال سینکنزیس است. سینکنزیس 3 تا 4 ماه بعد از ترمیم عصب فاشیال شروع و ممکن است تا دو سال یا بیشتر هم پیشرفت نماید. این عارضه مانند برخی عوارض دیگر برای بیمار ماندگار ودر برخی موارد درمان آن مشکل ویا غیر ممکن خواهد بود. لذا پیش گیری از بروزآن ازاهمیت خاصی برخورداراست . درپی آن هستیم که با روش بیوفیدبک از سینکنزیس جلوگیری ویا آنرا کنترل نمائیم.

روش بررسی: بیست ونه بیمار که احتمال درمان طولانی مدت آنها بوسیله الکترومیوگرافی محرز شده بود بطور تصادفی به دو گروه بیوفیدبک و شاهد تقسیم شدند. گروه بیوفیدبک بوسیله الکترومیوگرافی بیوفیدبک درمان شدند و گروه شاهد درمان فیزیوتراپی معمول گرفتند. ارزیابی ها قبل و یکسال پس از درمان به دو روش ارزیابی(روشFGS و روش ارزیابی فتوشاپ) انجام گرفت.

یافته ها: میانگین هر یک ازحرکات صورت به روش ارزیابی فتوشاپ و ارزیابی به روش FGS درهر دوگروه قبل وبعد از درمان اختلاف معنی داری پیدا کرده بودند(P<0/05) .ولی در گروه بیوفیدبک این اختلاف میانگین ها بیشتر و اختلاف ها بین دوگروه از نظرآماری ، توسط آزمون T-test معنی داربودند(P<0/05). فراوانی سینکنزیس چه به لحاظ کمیت (تعداد) وچه به لحاظ کیفیت (شدت ) به نفع گروه بیوفیدبک بود.

نتیجه گیری: درمان به روش بیوفیدبک موثر تر از درمان فیزیوتراپی معمول است و با این روش درمانی می توان سینکنزیس را کنترل وکاهش داد. دقت ارزیابی به روش اندازه گیری فتوشاپ بیشتر، ملموس تر وکمی تر از روش ارزیابی FGS است.