دوره 21، شماره 3 - ( پاییز 1399 )
دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Niajalili M, Sedaghat M, Reazasoltani A, Akbarzade Baghban A R, Naimi S S. Effect of Capacitive Tecar Therapy on Foot Pain and Tactile Sensation in Patients with Type 2 Diabetes. jrehab 2020; 21 (3) :304-319
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2721-fa.html
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2721-fa.html
نیاءجلیلی مریم، صداقت مقداد، رضاسلطانی اصغر، اکبرزاده باغبان علیرضا، نعیمی صدیقه السادات. تاثیر تکارتراپی بر درد و اختلال حس لمس پای بیماران دیابتیک نوع دو. مجله توانبخشی. 1399; 21 (3) :304-319
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2721-fa.html
1- گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- گروه پزشکی داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی تهران، ایران.
3- گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات فیزیوتراپی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
4- گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ،naimi.se@sbmu.ac.ir
2- گروه پزشکی داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی تهران، ایران.
3- گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات فیزیوتراپی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
4- گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ،
چکیده: (4164 مشاهده)
هدف: با شیوع قابل توجه دیابت، ناتوانی بیماران به دلیل عوارض ناشی از نوروپاتی دیابتیک افزایش یافته است. فیزیوتراپی از طریق مدالیتی‌هایی نظیر اشعه‌ی مادون قرمز، تحریکات الکتریکی و الکترومغناطیسی به کنترل علائم بیماران کمک می‌کند. تکارتراپی نوعی امواج الکترومغناطیسی می‌باشد که اثر آن بر علائم نوروپاتی محیطی بیماران دیابتیک مورد مطالعه نگرفته است. در این مطالعه تاثیر تکار بر تغییرات درد و حس لمس کف پای بیماران دیابتیک نوع دو مبتلا به نوروپاتی محیطی بررسی شده است.
روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل (شم) می‌باشد. نمونه شامل 24 بیمار دیابتیک 18 تا 78 با علائم نوروپاتی محیطی بود که به صورت تصادفی در گروه کنترل(12نفر) و درمان(12نفر) جایگزین شدند.گروه درمان اشعه‌ی مادون قرمز بر پاها و تکار خازنی را در مسیر عصب تیبیال با شدت 30-10 طی 10 جلسه دریافت کردند، درحالی که بیماران گروه شم، پروتکل مشابه را با شدت صفر تکار دریافت نمودند. متغیر درد و حس لمس کف پای بیماران قبل و پس از اتمام جلسات متغیرها، اررزیابی شده است. داده های به دست آمده از دو گروه با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مقایسه و به کمک نسخه 18 نرم افزار آماری SPSS در سطح معنی‌داری کمتر از 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داده است که در هر دو گروه درمانی، تفاوت معنی داری در میانگین نمرات درد و حس لمس کف پای بیماران پس آزمون نسبت به پیش آزمون وجود دارد (P<0/001). همچنین در میانگین نمره‌های پس آزمون متغیر درد (P=0/002) و حس لمس کف پا (P<0/001) دو گروه، تفاوت معنی داری یافت شده است. به این صورت که بهبودی علائم نوروپاتی محیطی بیماران در گروه درمان بیشتر از گروه کنترل بوده است.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد تکارخازنی به همراه اشعه مادون قرمز می‌تواند برنامه درمانی مناسبی برای بهبود درد و حس لمس کف پا در بیماران دیابتیک با علائم نوروپاتی محیطی باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل (شم) می‌باشد. نمونه شامل 24 بیمار دیابتیک 18 تا 78 با علائم نوروپاتی محیطی بود که به صورت تصادفی در گروه کنترل(12نفر) و درمان(12نفر) جایگزین شدند.گروه درمان اشعه‌ی مادون قرمز بر پاها و تکار خازنی را در مسیر عصب تیبیال با شدت 30-10 طی 10 جلسه دریافت کردند، درحالی که بیماران گروه شم، پروتکل مشابه را با شدت صفر تکار دریافت نمودند. متغیر درد و حس لمس کف پای بیماران قبل و پس از اتمام جلسات متغیرها، اررزیابی شده است. داده های به دست آمده از دو گروه با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مقایسه و به کمک نسخه 18 نرم افزار آماری SPSS در سطح معنی‌داری کمتر از 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داده است که در هر دو گروه درمانی، تفاوت معنی داری در میانگین نمرات درد و حس لمس کف پای بیماران پس آزمون نسبت به پیش آزمون وجود دارد (P<0/001). همچنین در میانگین نمره‌های پس آزمون متغیر درد (P=0/002) و حس لمس کف پا (P<0/001) دو گروه، تفاوت معنی داری یافت شده است. به این صورت که بهبودی علائم نوروپاتی محیطی بیماران در گروه درمان بیشتر از گروه کنترل بوده است.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد تکارخازنی به همراه اشعه مادون قرمز می‌تواند برنامه درمانی مناسبی برای بهبود درد و حس لمس کف پا در بیماران دیابتیک با علائم نوروپاتی محیطی باشد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیوتراپی
دریافت: 1398/8/6 | پذیرش: 1398/12/14 | انتشار: 1399/7/10
دریافت: 1398/8/6 | پذیرش: 1398/12/14 | انتشار: 1399/7/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تمامی آثار مجله آرشیو توانبخشی تحت مجوز Attribution-NonCommercial 4.0 هستند.
تماس با ما
فصلنامه آرشیو توانبخشی
تلفن دفتر فصلنامه: 02171732812، 09941095452 (زمان تماس شنبه تا چهار شنبه ۸ صبح تا ۱۴ بعد از ظهر)
تلفن ناشر : 02145355555 - 02145355000
ایمیل: rehabilitationj@gmail.com
