هدف آزمون بِندر-گِشتالت، یکی از معروف‌ترین آزمون‌های عصب-روان‌شناختی است که توسط لورتا بِندر برا‌ی ارزیابی سطح بالیدگی ادراکی-حرکتی کودکان طرح‌‌ریزی شد. آزمون بِندر علاوه‌بر کاربرد اصلی خود، یعنی تشخیص آسیب مغزی، کاربرد‌های مهم دیگری چون سنجش آمادگی کودکان برای ورود به دبستان، پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی، ‌تشخیص کودکان دچار اختلال خواندن و ناتوانی یادگیری، مطالعه نارسایی‌های رشدی و همچنین به‌عنوان یک آزمون هوشی غیرکلامی برای ارزیابی آمادگی خواندن کودکان در بدو ورود به مدرسه به‌کار بسته شده است. باتوجه به اهمیت بالای این آزمون در بخش‌های گوناگون، تدوین فُرمی بهنجار از آن لازم به‌نظر می‌رسید؛ بنابراین در این پژوهش، این کار به‌شکلی به‌روزتر و جامع‌تر نسبت به دیگر پژوهش‌های انجام‌شده، صورت گرفته است.
روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود و جامعه آماری آن را کودکان مراکز پیش‌دبستانی استان تهران تشکیل می‌داد. حجم نمونه موردبررسی، 523 نفر از کودکان پیش‌دبستانی بودند که در سه گروه 5-4 سال با 200 کودک (95 پسر و 105 دختر)، 6-5 سال با 199 نفر (112 پسر و 87 دختر) و 124 کودک 7-6 سال (64 پسر و 60 دختر) قرار گرفتند. آنان به‌طور نمونه‌گیری خوشه‌ای از تعدادی مراکز پیش‌دبستانی واقع در مرکز، جنوب و شمال‌شهر تهران، طی سه ماهه اول سال 1391، انتخاب شدند. قرارگرفتن در دامنه سنی پیش‌ازدبستان و داشتن ظریب هوشی طبیعی (براساس اطلاعات اخذشده از مراکز) ملاک ورود آزمودنی‌ها به این پژوهش بود. کودکان در مهدهای محل خود موردآزمایش قرار گرفتند. پروتُکل‌های به‌دست‌آمده براساس سیستم نمره‌گذاری رشدی کوپیتز نمره‌گذاری و درنهایت با استفاده از آزمون‌های خی-2 در نسخه 20 نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. 
یافته‌ها: تحلیل‌های انجام شده در گروه کودکان 4 سال نشان‌دهنده 75/14=M و 82/1=SD بود. بیشترین تعداد خطاها به‌ترتیب به خطای تحریف در طرح‌ A و شماره‌های 7 و 8 و کمترین خطاها نیز به ترسیم خطی در طرح‌های 6 و 3 مربوط بوده است. در خطای عدم‌تناسب در طرح A و خطای تکرار در طرح 2، دختران به‌طور معنادارتری خطای بیشتری را نسبت به پسران نشان داده‌اند. این در حالی است که در خطاهای چرخش طرح 5 و عدم‌تناسب در طرح 7، نمرات پسران بالاتر بوده است. در گروه کودکان 5 سال 67/9=M و 38/4=SD و پرتکرارترین خطا، تحریف در طرح‌های شماره 8 و طرح A بود. به‌علاوه کمترین خطا، به ترسیم خطی در طرح 3، تحریف در طرح 7 و ترکیب نادرست اجزا در طرح 5 تعلق داشت. در ترکیب نادرست و ترسیم خطی در طرح شماره 5، پسران به‌طورمعناداری نمرات خطای بالاتری از دختران داشتند. برای کودکان گروه 6 سال 15/8=M و 17/4=SD بود. رایج‌ترین خطاها در ترسیم به‌ترتیب عبارتند از: خطاهای تحریف در طرح 8 و A، چرخش در طرح‌های 7 و 3 و عدم‌تناسب در طرح 7. کمترین خطاها به ترسیم خطی در طرح‌های شماره 5 و 3، چرخش در طرح‌های 8 و 1 و به‌دنبال آن تحریف در طرح شماره 1 مربوط بود. تأثیر جنس مذکر در بروز خطاهای ترکیب نادرست در طرح A و 3، چرخش در طرح 1 و تحریف شکل در طرح 6 و7 و جنس مؤنث در خطای ترکیب نادرست در طرح 2 و خطای چرخش در طرح‌های 2 و 8 مشاهده گردید.
نتیجه‌گیری نتایج پژوهش حاضر با دیدگاه بالیدگی کوپیتز و دیگر مطالعات داخلی و خارجی همسو است و بر ارتقای رشد ادراک دیداری-حرکتی با افزایش سن دلالت می‌کند؛ بنابراین، بر قابلیت کاربرد این آزمون با روش نمره‌گذاری کوپیتز در مورد توافق‌های کودکان ایرانی اشاره دارد.