هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات یکپارچگی حسّی-حرکتی بر تعادل ایستا و پویای کودکان کم‌توان ذهنی تربیت‌پذیر بود.

روش‌ بررسی: در این مطالعه نیمه‌تجربی، به روش نمونه‌گیری هدفمند 40 نمونه از مرکز توان‌بخشی و آموزشی گل‌های بهشت شهر ارومیه با میانگین سنی 2/81±8/48 سال و ضریب هوشی 6/81±30/62 موردمطالعه قرار گرفتند. از همه کودکان پیش‌آزمون گرفته شد. سپس نمونه‌ها براساس دو فاکتور ضریب هوشی و نمرات پیش‌آزمون به دو گروه هم‌تراز (همگن) تقسیم و به‌طورتصادفی تحت‌عنوان گروه‌های آزمایش و کنترل در نظر گرفته شدند. هر گروه شامل 10 دختر و 10 پسر بود. برای ارزیابی بخش‌های مربوط به تعادل از آزمون تبحّر حرکتی برینینکس ازرتسکی استفاده شد. گروه آزمایش در طی 50 جلسه، هر جلسه 45 دقیقه و 6 بار در هفته تحریکات حسّی را تجربه و تمرینات بدنی را اجرا کردند. گروه کنترل از برنامه‌های آموزشی کلاس استفاده نمودند.

یافته‌ها: پس از 50 جلسه از هر دو گروه آزمایش و کنترل، پس‌آزمون به‌عمل آمد و داده‌ها به‌وسیله آزمون مان‌ یو‌ ویتنی تجزیه و تحلیل و تفاوت معناداری در نمرات پس آزمون بین گروه‌های آزمایش و کنترل مشاهده شد (P<0/05).

نتیجه‌گیری: این پژوهش نشان داد که تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی تعادل پویا و ایستا را بهبود می‌بخشد.