هدف: بیماری درخودماندگی از وخیم‌ترین اختلالات عصب‌تحولی دوران کودکی است که با مشکلات رفتاری فراوانی همراه است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیرگذاری نظام ارتباطی مبادله تصویری (PECS) بر مشکلات رفتاری این گروه از بیماران صورت گرفته‌است.

روش بررسی: این مطالعه شبه‌آزمایشی و از نوع تک‌آزمودنی با طرح B-A است. بدین منظور، 4 پسر درخودمانده ۳ تا ۷ ساله، با روش نمونه‌گیری در‌دسترس از بین مراجعین مرکز سامان‌دهی درمان و توانبخشی اختلالات درخودماندگی تهران انتخاب شده و به‌مدت چهار ماه (42 جلسه)، سه جلسه در هفته تحت درمان قرار گرفتند. ابزار‌های مورد استفاده شامل مشاهده مستقیم و فهرست ارزیابی درمان درخودماندگی بود که 6 بار طی مدت مطالعه به‌کار بسته شد.

یافته‌ها: در پایان دوره آموزش، نتایج به‌دست ‌آمده تأثیرات مثبت PECS را در کاهش مشکلات رفتاری سه کودک (%75) نشان داد، هر چند که سرعت یادگیری آنها متفاوت بود.

نتیجه‌گیری: دستیابی کودکان مبتلا به درخودماندگی به یک ابزار ارتباطی، باعث کاهش علائم رفتاری آنها می‌شود.