هدف: با بررسی مقالات و تاکید بر تاثیر فیزیوتراپی و توان بخشی عضلات شانه و گردن در درمان سندرم خروجی قفسه سینه، تصمیم گرفته شد تا بررسی دقیقی روی این بیماران صورت گیرد، لذا بیمارانی را که با تشخیص سندرم خروجی قفسه سینه به کلینیک مراجعه کردند تحت بررسی قرار گرفتند و به این نتیجه رسیدیم که فیزیوتراپی و توان بخشی عضلات شانه و گردن می تواند در بهبود بسیاری از بیماران موثر باشد.

 روش بررسی: طی هفت سال، تعداد 131 مورد سندرم خروجی قفسه سینه تحت پی گیری و درمان و تعداد بیس و شش مورد (%20) مورد عمل جراحی قرار گرفتند. 84 مورد (%64) با درمان های کنسرواتیو بهبودی پیدا کردند، 21مورد (%16 ) راضی به عمل جراحی نشده و با ادامه درمان کنسرواتیو بهبودی نسبی پیدا کردند. بیماران برای مدت پنج سال تحت نظر بودند و برای نتبجه گیری رضایت آنها نسبت به از بین رفتن درد مورد توجه قرار گرفت.

یافته ها: تمام بیماران در ابتدا برای مدت 4 ماه تحت درمان توانبخشی عضلانی و فیزیوتراپی قرار گرفتند و افرادی که در طی این مدت، بهتر نشدند، آمادگی خود را جهت عمل جراحی اعلام کردند. تعداد 26 بیمار که تحت عمل جراحی دنده اول قرار گرفتند، به دو گروه تقسیم کردیم، گروه اول 14 نفر که با روش فوق کلاویکول و گروه دوم 12 نفر که با روش زیر بغلی تحت درمان جراحی قرار گرفتند. روش فوق کلاویکول از نظر زمان، خونریزی، عارضه، و تعداد افراد کمک دهنده در طور عمل جراحی بهتر بود.

نتیجه گیری: در حد امکان باید سعی شود؛ بیماران با روش توان بخشی عضلات شانه، گردن و تغییرات در وضعیت بیمار در هنگام نشستن، خوابیدن و کارکردن، مورد معالجه قرار گیرند و اگر بعد از چهارماه بهبودی حاصل نشد، جراحی برای بیماران اندیکاسیون دارد. عمل جراحی در مورد 23 نفر نتیجه خوبی داشت، دو نفر دیگر با عود بیماری روبه رو شدند که با فیزیوتراپی بهتر شد و دریک مورد نیز، نوروپارکسی دیده شد که بعد از 12ماه بهبودی حاصل گردید.