هدف: بیماران اسکیزوفرنیک نوع مداوم که بیشتر به عنوان مزمن خوانده می شدند بخش عمده ای از بیماران بستری در بخش های توان بخشی را تشکیل می دهند. به جز نشانه های خاص اسکیزوفرنیا ، این بیماران عموما با اضطراب نیز روبرو هستند. این اضطراب که عموما با داروهای ضدروان پریشی برطرف نمی شود ممکن است بخشی از طبیعت اسکیزوفرنیا باشد اما گاهی می تواند ناشی از ساختار و کیفیت ویژه ی زندگی این بیماران در بخش های بیمارستانی باشد. هر کوششی در جهت کاهش اضطراب این بیماران را می توان گامی به سوی درمان و توان بخشی کامل تر و بهبود کیفیت زندگی آنان دانست. در این پژوهش کاربرد نقاشی در کاهش اضطراب این بیماران بررسی شده است.

روش بررسی: 100 بیمار اسکیزوفرنیک با طول دوره بیماری حداقل دو سال بر مبنای DSM-IV در بخش های توان بخشی دراز مدت مرکز روان پزشکی رازی به صورت تصادفی انتخاب شدند. میزان اضطراب آنان از طریق آزمون اضطراب کتل سنجیده شد. سپس 50 نفر از آنان به عنوان گروه تجربی انتخاب شدند که به مدت 15 جلسه هر بار یک ساعت به طراحی و نقاشی پرداختند و در همان ساعات به فعالیت هایی که جنبه ی خنثی داشت پرداختند. داروهای بیماران در طول مدت پژوهش تغییر داده نشد. در پایان 15 جلسه مجددا میزان اضطراب بیماران سنجیده شد. نمره های بار اول و دوم گروه تجربی و نمره ی بار دوم گروه تجربی و گواه به وسیله ی آزمون آماری t-student با یکدیگر مقایسه شد.

یافته‌ها: در مقایسه ی میانگین نمره های اضطراب حاصل آزمون کتل با استفاده از روش t-student معلوم شد که کاربرد نقاشی در حد معنی داری از نظر آماری سبب کاهش اضطراب بیماران اسکیزوفرنیک می شود. (t=67/5 و p<0.01)

نتیجه‌گیری: جلسات طراحی و نقاشی با تعداد و دوره های متناسب می تواند به طور چشمگیری اضطراب بیماران اسکیزوفرنیکی که مدت زمان زیادی است مبتلا به اسکیزوفرنی هستند در بخش توانبخشی کاهش دهد.