هدف: در کشورهایی که طب سالمندی شناخته شده است ، تحقیقات فراوانی در رابطه با بهداشت و سلامت سالمندان انجام می‌شود. با توجه به اینکه طب سالمندی در کشور ما نیز در حال شناسایی است، این مطالعه با هدف بررسی وضعیت و فراوانی شکایات سالمندان و تعیین نیازهای توانبخشی آنان و مقایسه نتایج با مطالعات سالمندی در سایر کشورها انجام شده است.

روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی است و روی 150 سالمند مراجعه کننده سرپایی به مرکز آموزشی، پژوهشی و توانبخشی سالمندان در سال 1378 انجام شده است و اطلاعات مورد نیاز با مطالعه پرونده این گروه جمع آوری شد.

یافته‌ها: از 150 سالمند مراجعه کننده، %58 زن – %42 مرد بوده اند . حداقل سن 55 و حداکثر 100 سال بوده است. %17/3 بی‌سواد و %19/3 بالای دیپلم بوده اند. در بین زنان، %13 بیوه و در بین مردان %1/2 بیوه بوده اند. در این گروه 150 نفری 2 نفر زن مجرد ازدواج نکرده و یک نفر مرد ازدواج نکرده بوده است. شایع‌ترین شکایات سالمندان، عمدتاً بیماریهای قلب و ریه با %63/3 و بعد، شکایات اسکلتی عضلانی با %54/6، سپس شکایات خلقی و روانی %24/6 و بیماریهای مغز و اعصاب %18 بوده است. مجموعاً %35 سالمندان از برنامه‌های فیزیوتراپی، %13 از کاردرمانی و %2 از برنامه گفتار درمانی استفاده کرده اند.

نتیجه‌گیری: با توجه به پایین بودن میزان ارائه خدمات توانبخشی در جامعه سالمندی کشور ما در مقایسه با کشورهایی که دارای طب سالمندی هستند، به نظر می رسد که رشته های توانبخشی و نقش آنها در افزایش کیفیت زندگی سالمندان، برای هر دو گروه سالمندان و پزشکان ما مورد غفلت قرار گرفته است، به‌ویژه، آشنایی بیشتر پزشکان با رشته های توانبخشی در طب سالمندی لازم به نظر می رسد.