Ethics code: IR.USWR.REC.1402.059
Sazegar Nejad S, Yadegari F, Teymouri R, Bakhshi E. Examining Sentence Comprehension Deficit and its Relationship with Production Measures of Mean Length of Utterance and Mean Length of Sentence in Persian-Speaking Adults with Agrammatism. jrehab 2025; 26 (2)
URL:
http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-3585-fa.html
1- مرکز توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان توانبخشی رفیده، تهران، ایران.
2- مرکز تحقیقات توانبخشی اختلالات عصبی عضلانی اسکلتی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ، faribayadegari@yahoo.com
3- مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
4- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
چکیده: (100 مشاهده)
هدف: این پژوهش تفاوت درک جملات متعارف و نامتعارف را در گویندگان فارسیزبان دارای دستورپریشی مورد ارزیابی قرار میدهد. همچنین، به بررسی ارتباط بین درک جمله و شاخصهای بیانی میانگین طول گفته و میانگین طول جمله میپردازد تا مشخص شود آیا بازنماییهای نحوی مشترکی آبشخور مدالیتههای درک و بیان در بروز نقایص دستورپریشی هستند یا نه.
روش بررسی: ۲۱ فرد دارای آفازی ناروان و دستورپریشی (۹ زن، ۱۲ مرد؛ میانگین سنی: ۵۴.۲۳ سال) در این پژوهش توصیفی-تحلیلی شرکت نمودند. به منظور تعیین ملاکهای هنجار، ۲۱ شرکتکنندۀ بدون آسیب مغزی که از نظر جنسیت، سن و تحصیلات با گروه دارای آفازی همتا شده بودند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. نمرۀ کلی درک جمله و نمرۀ جملات متعارف و نامتعارف با آزمون زبانپریشی برای دو زبانهها و میانگین طول گفته و میانگین طول جمله از طریق گفتمان توصیفی، روایتی و بازگویی داستان در هشت تکلیف ارزیابی گردید. مقایسات بینگروهی شامل مقایسۀ نمره کلی درک جمله، درک جملات متعارف و نامتعارف، شاخصهای بیانیِ میانگین طول گفته و میانگین طول جمله بود. با توجه به کامل بودن نمرات گروه کنترل، مقایسات درونگروهی فقط در گروه دستورپریش و به منظور مقایسۀ عملکرد آنها در پردازش جملات متعارف و نامتعارف انجام گرفت. در نهایت، ارتباط میان نمرۀ درک جمله و شاخصهای بیانی در گروه دستورپریش سنجیده شد.
یافتهها: مقایسات بینگروهی نشان داد که گروه دستورپریش بهطور معناداری نمرات پایینتری در آزمون درک دستوری (0/05 p>)، درک جملات متعارف (0/05 p>)، درک جملات نامتعارف (0/05 p>)، میانگین طول گفته(0/05p>) و میانگین طول جمله (0/05 p>) به دست آورد. در مقایسۀ درونگروهی، گروه دستورپریش تفاوتهای معناداری در درک جملات متعارف و نامتعارف نشان داد. جملات اسنادی مفعولی و مبتداسازی شدۀ مفعولی نسبت به جملات اسنادی فاعلی و مبتداسازی شدۀ فاعلی چالشبرانگیزتر بودند (0/05 p>). همچنین، متغیرهای میانگین طول گفته و جمله نیز رابطۀ معناداری با نمرۀ کلی آزمون درک دستوری داشتند (0/05 p>).
نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش نشان داد که مهارتِ درک جملات در افراد مبتلا به دستورپریشی بهطور معناداری پایینتر از همتایان بدون آسیب مغزی است. همچنین، افراد دستورپریش فارسیزبان در پردازش ساختارهای نامتعارف با ترتیب مشتقشده، مانند جملات مبتداسازیشدۀ مفعولی و اسنادی مفعولی، با دشواری قابلتوجهی مواجه هستند. همچنین، شاخصهای بیانی میانگین طول گفته و جمله رابطۀ معناداری با درک دستوری نشان دادند. این نتایج بر اهمیت پیچیدگی نحوی و تغییرات ترتیب واژه در پردازش جمله در این افراد تأکید دارد و میتواند در طراحی راهبردهای مؤثر توانبخشی زبانی برای آنان نقش داشته باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
گفتاردرمانی دریافت: 1403/10/9 | پذیرش: 1404/2/6 | انتشار: 1404/7/21