دوره 10، شماره 2 - ( تابستان 1388 )                   دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Me'marian R, Mohammadi I, Mirbagheri N. The Effect of Planning Regular Walking as Rehabilitation in Chronic Obstructive Pulmonary Patients Clinical Status. jrehab 2009; 10 (2)
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-328-fa.html
معماریان ربابه، محمدی عیسی، میرباقری ندا. تأثیر برنامه بازتوانی از طریق پیاده‌روی منظم بر وضعیت‌ بالینی افراد مبتلا به بیماری‌های انسدادی مزمن ریه. مجله توانبخشی. 1388; 10 (2)

URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-328-fa.html


1- دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
چکیده:   (11713 مشاهده)

هدف: بیماری انسدادی مزمن ریه بیماری است که با محدودیت جریان هوا در ریه مشخص می‌شود، به‌طوری‌که این محدودیت به‌طور کامل قابل برگشت نیست. هدف از این پژوهش تعیین تأثیر پیاده‌روی برنامه ریزی شده به عنوان برنامه بازتوانی بر وضعیت‌بالینی (نتایج اسپیرومتری، خلط، تنگی نفس و...) بیماران انسداد مزمن ریه با شدت متوسط می‌باشد.
روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی از بیمارستان‌های آموزشی منتخب شهر اصفهان 100 نفر از بیماران انسداد مزمن ریه با شدت متوسط به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و نهایتاً 30 نفر در گروه شاهد و 50 نفر در گروه آزمون باقی‌ماندند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و برگ ثبت علائم و نشانه‌های وضعیت‌بالینی است. روایی آن ازطریق روایی محتوی و پایایی آن ازطریق پایایی همزمان سنجیده شد و اطلاعات قبل از پژوهش، 4 هفته بعد و 2 ماه بعد از مداخله در هر دو گروه جمع آوری شد. مداخله در گروه آزمون به‌صورت دو جلسه کلاس آموزشی در مورد ماهیت بیماری و اثرات ورزش (پیاده‌روی) بر روی وضعیت سلامت برگزار شد و پیاده‌روی برنامه‌ریزی شده سه روز در هفته به میزان 10 تا 35 دقیقه در بیمارستان با راهنمایی و همراهی پژوهشگر به مدت 4 هفته انجام و سپس ادامه برنامه پیاده‌روی بیماران در منزل دنبال و در برگه ثبت انجام پیاده‌روی گزارش شد. پی‌گیری به مدت 2 ماه صورت گرفته و سپس نتایج برگه ثبت وضعیت‌بالینی و اسپیرومتری دو گروه با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل مکرر با تست ویلکز، تی‌مستقل و تی‌زوجی مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین نمره تنگی نفس (۰/۱=P)، کیفیت خلط (۰/۴۵=P)، الگوی تنفسی (۰/۰۶=P) و صداهای ریوی (۰/۰۶=P) قبل از شروع، 4 هفته بعد و 2 ماه بعد مطابق آزمون تحلیل مکرر تفاوت معناداری در گروه شاهد نشان نداد، ولی در گروه آزمون تفاوت معنادار بود (مقادیر احتمال به ترتیب ۰/۰۱، ۰/۰۰۱>، ۰/۰۰۴ و ۰/۰۳). همچنین تست عملکرد ریوی (اسپیرومتری) در ماه دوم بین گروه‌های کنترل و آزمون براساس آزمون تی‌مستقل تفاوت معناداری داشت (0/001>P).
نتیجه‌گیری: برنامه پیاده‌روی منظم به عنوان برنامه بازتوانی در بیماران انسداد مزمن ریه باعث بهبود وضعیت‌بالینی (کاهش سرفه و میزان خلط و الگوی تنفسی و صداهای ریوی منظم و طبیعی) و عملکرد ریوی مناسب می‌شود و پیشنهاد می‌شود پیاده‌روی برنامه‌ریزی شده براساس زمان 10 تا 35 دقیقه و 3 بار در هفته به عنوان برنامه بازتوانی در این بیماران پیگیری شود.

متن کامل [PDF 234 kb]   (2367 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردی | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1388/6/4 | پذیرش: 1394/7/21 | انتشار: 1394/7/21

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه آرشیو توانبخشی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Archives of Rehabilitation

Designed & Developed by : Yektaweb