دوره 22، شماره 4 - ( زمستان 1400 )
دوره، شماره، فصل و سال، شماره مسلسل |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salmani M, Seyed S, Moradi S, Shirkavand Z, Sadati S, Tabatabaei M S. Production of Persian Morphosyntactic Structures Based on P-LARSP: Comparing Children With/Without Hearing Loss. jrehab 2022; 22 (4) :482-505
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2873-fa.html
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2873-fa.html
سلمانی معصومه، سید سپیده، مرادی سارا، شیرکوند زهره، ساداتی سحر، طباطبایی مریم السادات. تولید تکواژهای تصریفی و ساختارهای بند و عبارت زبان فارسی بر اساس پی-لارسپ: مقایسه کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید و کودکان با شنوایی بهنجار. مجله توانبخشی. 1400; 22 (4) :482-505
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2873-fa.html
معصومه سلمانی1 
، سپیده سید* 2، سارا مرادی3 ، زهره شیرکوند3 ، سحر ساداتی3 ، مریم السادات طباطبایی3
، سپیده سید* 2، سارا مرادی3 ، زهره شیرکوند3 ، سحر ساداتی3 ، مریم السادات طباطبایی3
1- دکترای علوم گفتار، مرکز تحقیقات توانبخشی عصبی عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
2- کارشناسی ارشد روانشناسی، دپارتمان گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران. ،seyed.sepideh@yahoo.com
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
2- کارشناسی ارشد روانشناسی، دپارتمان گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران. ،
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران.
چکیده: (3481 مشاهده)
مقدمه: علیرغم کلیه‌ی پیشرفت‌هایی که در حیطه‌ی تقویت صدا و غربالگری شنوایی نوزادان و مداخلات زودهنگام اتفاق افتاده است، هنوز نگرانی‌هایی در مورد مهارت‌های زبانی در کودکان با آسیب‌های شنوایی خفیف تا شدید وجود دارد. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی وضعیت کمی و کیفی تکواژهای تصریفی، ساختارهای بند و عبارت و نیز میانگین طول گفته در کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید و کودکان با شنوایی بهنجار انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: به روش آسان و دسترس، 88 کودک با شنوایی بهنجار، بین سنین 2 تا 5 سال و 10 کودک با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید با سن 6 سال در مطالعه شرکت نمودند. گفتاردرمانگران نمونه‌های زبانی را در بافت بازی آزاد جمع‌آوری و سپس بر اساس پی-لارسپ نسخه‌نویسی و تقسیم‌بندی کردند. سپس در 100 واحد قابل تجزیه، 14 تکواژ تصریفی و کلیه بندها و عبارات شناسایی و شمارش شد.
نتایج: در بخش مقایسه کمی، کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در مقایسه با کودکان 4-5 ساله با شنوایی بهنجار به صورت معنی‌داری از تعداد تکواژ تصریفی کمتر (p = 0.004)، فعل/ متمم + ضمیر شخصی (p = 0.009) و پیشوند /می/ به عنوان نشانگر تصریف زمان (p = 0.025)، میانگین طول گفتهتکواژ/واحد قابل تجزیه (p = 0.003) و ساختارهای بند مرحله پنجم (p = 0.002) استفاده کرده بودند. همچنین، گروه با آسیب‌شنوایی به صورت معنی‌دار درصد بالاتری از گفته‌های تک‌کلمه‌ای (p = 0.001) را در مقایسه با گروه 4-5 ساله با شنوایی بهنجار در گنجینه‌ی ساختواژی-نحوی[1] خود داشت. در بخش کیفی، در حالیکه انواع بندهای مورد استفاده در کودکان با آسیب‌شنوایی مشابه گروه 2-3 ساله با شنوایی بهنجار بود اما انواع تکواژهای تصریفی که به شاخص تولید رسیده بود حتی از همین گروه نیز محدودتر بود.
نتیجه گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان داد که کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در مقایسه با کودکان کم‌سن‌تر با شنوایی بهنجار در جنبه‌های دستور زبان فارسی تأخیر نشان می‌دهند. کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در تعامل از بندهای ساده‌تر، تعداد تکواژهای تصریفی کمتر با تنوع محدودتر، تعداد محدودتر بندها و عبارات، درصد بیشتری گفته‌های تک‌کلمه‌ای و میانگین طول گفته‌ی کمتر استفاده نمودند. بنابراین، پایش مداوم مهارت‌های دستوری در این کودکان با توجه به خطر موجود برای مشکلات زبانی توصیه می‌شود.
مواد و روش‌ها: به روش آسان و دسترس، 88 کودک با شنوایی بهنجار، بین سنین 2 تا 5 سال و 10 کودک با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید با سن 6 سال در مطالعه شرکت نمودند. گفتاردرمانگران نمونه‌های زبانی را در بافت بازی آزاد جمع‌آوری و سپس بر اساس پی-لارسپ نسخه‌نویسی و تقسیم‌بندی کردند. سپس در 100 واحد قابل تجزیه، 14 تکواژ تصریفی و کلیه بندها و عبارات شناسایی و شمارش شد.
نتایج: در بخش مقایسه کمی، کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در مقایسه با کودکان 4-5 ساله با شنوایی بهنجار به صورت معنی‌داری از تعداد تکواژ تصریفی کمتر (p = 0.004)، فعل/ متمم + ضمیر شخصی (p = 0.009) و پیشوند /می/ به عنوان نشانگر تصریف زمان (p = 0.025)، میانگین طول گفتهتکواژ/واحد قابل تجزیه (p = 0.003) و ساختارهای بند مرحله پنجم (p = 0.002) استفاده کرده بودند. همچنین، گروه با آسیب‌شنوایی به صورت معنی‌دار درصد بالاتری از گفته‌های تک‌کلمه‌ای (p = 0.001) را در مقایسه با گروه 4-5 ساله با شنوایی بهنجار در گنجینه‌ی ساختواژی-نحوی[1] خود داشت. در بخش کیفی، در حالیکه انواع بندهای مورد استفاده در کودکان با آسیب‌شنوایی مشابه گروه 2-3 ساله با شنوایی بهنجار بود اما انواع تکواژهای تصریفی که به شاخص تولید رسیده بود حتی از همین گروه نیز محدودتر بود.
نتیجه گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان داد که کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در مقایسه با کودکان کم‌سن‌تر با شنوایی بهنجار در جنبه‌های دستور زبان فارسی تأخیر نشان می‌دهند. کودکان با آسیب‌شنوایی نیمه‌شدید در تعامل از بندهای ساده‌تر، تعداد تکواژهای تصریفی کمتر با تنوع محدودتر، تعداد محدودتر بندها و عبارات، درصد بیشتری گفته‌های تک‌کلمه‌ای و میانگین طول گفته‌ی کمتر استفاده نمودند. بنابراین، پایش مداوم مهارت‌های دستوری در این کودکان با توجه به خطر موجود برای مشکلات زبانی توصیه می‌شود.
[1] Morphosyntactic
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
گفتاردرمانی
دریافت: 1399/11/7 | پذیرش: 1400/6/20 | انتشار: 1400/10/11
دریافت: 1399/11/7 | پذیرش: 1400/6/20 | انتشار: 1400/10/11
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تمامی آثار مجله آرشیو توانبخشی تحت مجوز Attribution-NonCommercial 4.0 هستند.
تماس با ما
فصلنامه آرشیو توانبخشی
تلفن دفتر فصلنامه: 02171732812، 09941095452 (زمان تماس شنبه تا چهار شنبه ۸ صبح تا ۱۴ بعد از ظهر)
تلفن ناشر : 02145355555 - 02145355000
ایمیل: rehabilitationj@gmail.com
