1- گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ، elnazallahverdlo@gmail.com
چکیده: (2827 مشاهده)
اهداف: حس عمقی، درک آگاهانه از وضعیت اندام در فضا را فراهم میکند که باعث آگاهی از وضعیت قرارگیری و میزان حرکت مفاصل، تغییرات تعادلی و فشارمفصلی میشود. حس عمقی علاوه بر حس حرکت و محل قرارگیری مفصل، در کنترل حرکت بهویژه در برنامهریزی حرکتی و مکانیسم فیدبک عصبیعضلانی نیز نقش دارد و با توجه به عملکرد مهم حس عمقی حائز اهمیت است تا ابزارها و روشهای مناسب اندازهگیری آن مورد بررسی قرار گیرد. تکنیکها و ابزارهای اندازهگیری مختلفی به منظور اندازهگیری اجزای مختلف حس عمقی به کار گرفته شدهاند که معمولاً پرهزینه و غیربالینی هستند. تکنیک عکسبرداری از مفاصل که روشی آسان و کاربردی است و ابتدا توسط استیلمن به منظور بررسی حس وضعیت مفصلی زانو با در نظر گرفتن تمامی متغیرهای اثرگذار بر حس وضعیت مفصلی انجام شد، تکرارپذیری خوبی را نشان داده است. همچنین مطالعات زیادی تکرارپذیری تکنیک عکسبرداری را در مفاصل اندام تحتانی قابل اعتماد گزارش کردهاند، اما مطالعات کمتری در ارتباط با قابل اعتماد بودن این روش در اندام فوقانی وجود دارند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تکرارپذیری خطای بازسازی فعال زاویه با استفاده از تکنیک عکسبرداری در مفاصل آرنج و شانه چپ افراد سالم است تا به عنوان روش در دسترس و کمهزینه برای اندازهگیری حس وضعیت مفصلی اندام فوقانی در مراکز درمانی مورد استفاده قرار گیرد.
روش بررسی: دراین مطالعه متدولوژیک ده فرد سالم (پنج مرد، پنج زن) در بازه سنی 18 تا40 سال با روش نمونهگیری در دسترس شرکت داشتند. برای اندازهگیری خطای بازسازی فعال زاویه از تکنیک عکسبرداری مفاصل که از روشهای با تکرارپذیری بالا برای اندازهگیری حس وضعیت مفصلی اندام تحتانی است، استفاده شد. بدین صورت که نشانگرهایی بر لندمارکهای مختلفی از آرنج و شانه چسبانده میشدند و حین بازسازی زوایا توسط شرکتکنندگان، از زاویه موردنظر توسط دوربین دیجیتال که روی یک پایه قابل تنظیم قرار گرفته بود، عکس گرفته میشد. سپس عکسها در نرمافزار اتوکد واردشده و زوایای بازسازیشده با اتصال پارهخطها از محل نشانگرها به دست آمده و مقدار خطای مطلق و نسبی که حاصل اختلاف زاویه اولیه و زاویه ایجادشده توسط شرکتکننده بود، به عنوان معیاری برای سنجش دقت اندازهگیری استفاده میشد. حس وضعیت مفصلی در حرکت چرخش خارجی شانه، چرخش داخلی شانه و فلکسیون آرنج مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی تکرارپذیری در روز، اندازهگیریها دو ساعت بعد و برای تکرارپذیری بین روز، دو روز بعد تکرار شد. جهت تحلیل آماری تکرارپذیری از روش تکرارپذیری نسبی (ICC) و تکرارپذیری مطلق (SEM) استفاده شد.
یافتهها: نتایج حاصل از آزمون تکرارپذیری نسبی برای اندازهگیریهای بین روز تمامی حرکات شانه و آرنج در خطای مطلق و نسبی، عالی (92/≥0) گزارش شده است. تکرارپذیری در روز نیز برای آرنج و چرخش داخلی شانه در خطای مطلق و نسبی عالی (92/≥0) و در چرخش خارجی شانه برای خطای نسبی عالی (0/94) و برای خطای مطلق خوب (0/80) گزارش شده است. همچنین تمام اندازهگیریها دارای تکرارپذیری مطلق نیزبودند.
نتیجهگیری: روش عکسبرداری از مفاصل روشی آسان، با هزینه کم و در دسترس است که میتواند یک روش قابل اعتماد به منظور ارزیابی حس وضعیت فعال مفصل باشد و به صورت کلی با ارزیابی حس عمقی اندام فوقانی و به صورت بالینی، توسط درمانگرها یا در تحقیقات مورد استفاده قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیوتراپی دریافت: 1399/4/17 | پذیرش: 1399/9/17 | انتشار: 1400/4/10