Mendeley  

Zotero  

Ahangari Saryazdi S, Rahgozar M, Bakhshi E, Hosseinzadeh S, Shahrolhi A. Factors Affecting the Recurrence of Seizure in Children with Developmental Disorders Using Frailty Model for Recurrent Event and Considering Restraint Period. jrehab 2019; 20 (4) :360-375
URL: http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/article-1-2505-fa.html

اهداف: تشنج شایع‌ترین اختلال نورولوژیک طب کودکان است. این اختلال غالباً مزمن بوده و نیازمند درمان مستمر است. اختلالات تکاملی، شامل وضعیت‌هایی است که ناشی از تکامل غیرطبیعی یا صدمه به مغز و سیستم عصبی مرکزی، حین نوزادی یا دوران کودکی است. شدت عود تشنج در بازه‌های زمانی بازدارنده (زمان بستری در بیمارستان) و غیربازدارنده (مکانی غیر از بیمارستان) تفاوت دارد. با این حال در اغلب مطالعات انجام‌شده، شدت عود تشنج در هر بازه زمانی به اشتباه یکسان در نظر گرفته می‌شود. پژوهش حاضر در جهت بررسی دقیق‌تر عوامل مرتبط با عود تشنج در کودکان دارای اختلالات تکاملی طرح‌ریزی شد.
روش بررسی: در این مطالعه هم‌گروهی گذشته‌نگر، اطلاعات ۲۲۸ نفر از کودکان دارای اختلال تکاملی با سابقه تشنج که طی سال ۱۳۹۵ جهت درمان به بخش اورژانس بیمارستان مرکز طبی کودکان تهران مراجعه کرده و بستری شده بودند، جمع‌آوری شد. زمان عود تشنج به عنوان متغیر پاسخ و زمان‌های بستری و ترخیص، سن، جنسیت، وزن کودک به هنگام تولد، نوع زایمان مادر، نسبت فامیلی والدین، سن مادر به هنگام بارداری، بیماری و سابقه مصرف دارو توسط مادر در هنگام بارداری، سابقه تشنج همراه با تب، سابقه فامیلی تشنج، مشکلات زایمانی مادر هنگام تولد کودک، طول دوره بارداری، سابقه بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان به عنوان عوامل تأثیرگذار بر عود تشنج ثبت شدند. معیار ورود به مطالعه، تشخیص ابتلا به اختلال تکاملی و داشتن حداقل یک سابقه عود تشنج بود. همچنین پرونده بیمارانی که به هر علتی غیر از تشنج در بیمارستان بستری شده بودند، از مطالعه خارج شد. در این مطالعه هیچ گونه مداخله‌ای صورت نگرفت و تنها با کسب اجازه و رعایت موازین اخلاقی، اطلاعات بیماران ثبت و نتایج به صورت جدول ارائه شد. برای بررسی تأثیر عوامل خطر بر روی زمان‌های عود تشنج از مدل بقا استفاده شد. در صورت کنترل عود‌های تشنج کودک توسط کادر پزشکی بیمارستان، متغیر پاسخ (زمان عود تشنج) به عنوان سانسورشده در نظر گرفته شد. برای تبیین همبستگی میان عود‌های تشنج مربوط به یک فرد از یک پارامتر شکنندگی و برای توجیه تفاوت در میزان همبستگی تشنج‌ها در بیمارستان و جایی به جز بیمارستان از یک پارامتر همبستگی استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از مدل بازگشتی دارای شکنندگی، با درنظرگیری بازه‌های زمانی بازدارنده تحلیل شد. برای دستیابی به تقریبی مؤثر و منعطف جهت برآورد شدت‌های پایه، از روش شدت‌های تکه‌ای ثابت استفاده شد. برآورد پارامتر‌ها به روش مربع‌بندی گوسی و با استفاده از بسته NLMIXED در نسخه ۹/۲ نرم‌افزار SAS صورت گرفت. 
یافته‌ها: از مجموع ۲۲۸ کودک مورد بررسی، ۱۲۵ نفر (۵۴/۸ درصد) پسر بودند و نیمی از آن‌ها کمتر از سه سال سن داشتند. سن ۲۰۰ نفر (۸۷/۷۲ درصد) از مادران‌ این بیماران به هنگام بارداری بین ۱۸ تا ۳۵ سال بود. ۹۶ نفر (۴۱/۶۷ درصد) از‌ این بیماران در دوران نوزادی در بخش مراقب‌های ویژه نوزادان بستری بودند. ۱۹۹ نفر (۸۷/۲۸ درصد) از‌ این بیماران هنگام تولد وزنی در حدود ۲/۵ تا ۴ کیلوگرم داشتند. ۱۱۹ نفر از بیماران هیچ تشنجی را در بازه زمانی بازدارنده (بیمارستان) تجربه نکردند. دامنه عود تشنج در بیمارستان از یک مرتبه (۲۵/۸۸ درصد بیماران) تا ۱۶مرتبه (۰/۴۴ درصد بیماران) و در جایی به جز بیمارستان از یک مرتبه (۷/۴۶ درصد بیماران) تا ۱۱ مرتبه (۰/۴۴ درصد بیماران) دفعه بود. همچنین دامنه تغییرات زمان‌های عود تشنج از ۱ تا ۶۱۹۶‌ روزگی بود. یافته‌های پژوهش نشان داد که کودکان دارای سن ۱ تا ۲ سال (۰/۰۰۱>P)، دارای سابقه بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (۰/۰۰۱>P) و دارای مادری با سن کمتر از ۱۸ یا بیشتر از ۳۵ سال در زمان بارداری (۰/۰۲۲=P)، شدت عود تشنج‌های خارج از بیمارستانی بیشتری را تجربه کردند. همچنین کودکان ۱ تا ۲ سال‌ (۰/۰۰۷=P) و دارای وزن ۲/۵ تا ۴ کیلوگرم به هنگام تولد (۰/۰۳۷=P)، شدت‌های عود تشنج بیمارستانی کمتری را تجربه کردند. 
نتیجه‌گیری: با توجه به روابط معنی‌دار به‌دست‌آمده و با انجام برنامه‌ریزی‌های لازم، می‌توان بروز تشنج را در کودکان دارای اختلال حین بستری در بیمارستان و یا خارج از بیمارستان کاهش داد.