هدف: پارکینسون ایدیوپاتیک یک بیماری تخریبی و مزمن سیستم عصبی است که عدم تعادل بدن مشخصه اصلی آن می‌باشد. هدف این تحقیق بررسی تأثیر فیدبک بینایی بر تعادل بیماران پارکینسونی می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی مقایسه‌ای که از نوع قبل و بعد می‌باشد، 16 بیمار پارکینسونی از نمونه‌های در دسترس به‌صورت تصادفی انتخاب و آزمونهای تعادلی با استفاده از دستگاه تعادلی بایودکس در دو حالت چشم باز و چشم بسته از آنان به‌‌عمل آمد. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون آماری تی زوجی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: بین حالتهای چشم باز و چشم بسته بیماران پارکینسون، اختلاف معنی‌داری در شاخصهای ثبات کلی (P=0/004)، ثبات قدامی – خلقی (P=0/009)، ثبات داخلی – خارجی (P=0/003) و مدت‌ زمان قرارگیری فرد در مناطق یک (P=0/001)، دو (P=0/003) و سه (P=0/001) از صفحه نیروی دستگاه تعادلی بایودکس وجود داشت، ولی مدت زمان قرارگیری در منطقه چهار (P=0/286) و بخش‌های اول (P=0/664)، دوم (P=0/075)، سوم (P=0/135) و چهارم (P=0/287) صفحه نیرو، در دو حالت مذکور اختلاف معنی‌‌داری در بیماران نداشت.

نتیجه‌گیری: فیدبک بینایی باعث بهبود تعادل در حالت چشم باز نسبت به حالت چشم بسته در بیماران مبتلا به پارکینسون می‌شود و این بهبودی در شاخص‌های ثبات کلی، ثبات قدامی- خلفی و ثبات داخلی- خارجی کاملاً مشهود است.