هدف هدف از این مطالعه، شناسایی مسائل بهداشت باروری‌جنسی زنان با مشکلات جسمی‌حرکتی در پنج حیطه سلامت جنسی، غربالگری بیماری‌های شایع زنان، سلامت مادران، پیشگیری از بارداری ناخواسته و پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی است. 
روش بررسی در این مطالعه مروری که در سال 1395 انجام شده است، از مقالات نمایه‌شده در پایگاه‌های اطلاعاتی پروکوییست، اس.آی.دی، مگیران، آوید، ایران‌داک، ایران‌مدکس، ساینتس‌دایرکت، کورِنس، اشپرینگر، گوگل‌اسکالر و اسکوپوس استفاده شد. مجموعه مقالات بررسی‌شده شامل ۶۱ مقاله (از 18 کشور مختلف) بود که تحقیقات کیفی و کمّی مربوط به ۱۵ سال اخیر (از سال ۲۰۰۰ تاکنون) را به زبان‌های فارسی و انگلیسی دربرداشت. پژوهش‌هایی که حجم نمونه و نحوه اجرای نامشخصی داشتند یا فقط روی معلولان ذهنی یا مردان انجام شده بود، از روند مطالعه حذف شدند. همچنین مقالاتی که متن کامل آن‌ها دردسترس نبود نیز از مطالعه حذف شدند.
یافته‌ها شیوع ۱۰درصدی زنان ناتوان در سنین باروری و افزایش سالانه 5/8میلیون نفری افراد ناتوان، بر ضرورت تلاش برای یافتن راه‌حل‌هایی برای ارائه هرچه بهتر خدمات تأکید دارد. بااین‌حال در این زمینه تحقیقات، به‌ویژه پژوهش‌های کیفی، بسیارمحدود بوده است. نتایج بیانگر آن بود که در بیشتر جوامع، دانش لازم درباره ناتوانی و چگونگی ارائه خدمات بهداشتی به این گروه از افراد کم بوده است. مهم‌ترین علل دسترسی‌نداشتن این جوامع به مراقبت‌های بهداشتی عبارت بود از: مشکلات بیمه و مالی، نداشتن دسترسی فیزیکی به مراکز بهداشتی، نگرش منفی ارائه‌دهندگان خدمت، نبود ِارتباط مؤثر، ساختار فیزیکی غیردوستانه، کمبود تجهیزات، نبودِ نیاز ضروری به انجام آزمون، محدودیت‌های جسمی و شناختی و دسترسی‌نداشتن به تسهیلات. در جوامع اشاره‌شده ارائه خدمات غربالگری پاپ‌اسمیر و ماموگرافی بسیارضعیف بود و بیشتر آن‌ها مشاوره لازم را از پزشک مرتبط دریافت نمی‌کردند و آگاهی پایین و مراقبت‌های ضعیف تنظیم خانواده کاملاً مشهود بود. در ایران نیز افرادی که دچار معلولیت هستند، به‌طور‌چشمگیری مراقبت‌های تنظیم خانواده کمتری دریافت کرده بودند. اغلب این زنان بارداری و زایمان را امری طبیعی می‌دانستند و به بچه‌دارشدن تمایل داشتند. این افراد با توجه به متفاوت‌بودن ارائه خدمات در بارداری و زایمان، تجربه مثبتی از این دوران را بیان می‌کردند؛ اما با افزایش عوارض بارداری و زایمان مواجه می‌شدند. آنان در معرض ابتلا به بیماری‌های مقاربتی بودند و در آن‌ها ارائه مشاوره جنسی ضعیف بود؛ زیرا بیشتر پزشکان تصور می‌کردند که آن‌ها رابطه جنسی ندارند.
نتیجه‌گیری با توجه به پایین‌بودن آگاهی و دریافت مراقبت‌های بهداشت باروری‌جنسی در این گروه، آگاه‌سازی جامعه به‌ویژه افرادی که به‌نحوی با معلول ارتباط دارند، از مهم‌ترین برنامه‌هایی است که می‌تواند در درجه اول به شناخت و دستیابی مناسب‌تر به شیوه‌های انطباق خانواده و جامعه با معلول و برعکس منتهی شود و درآینده خدمات توان‌بخشی را نیز بهبود بخشد. همچنین به‌نظر می‌رسد باید به‌دنبال ارائه راهکاری برای افزایش توجه مسئولان به این گروه از افراد جامعه بود. برای رسیدن به این مهم باید نیازسنجی مرتبط صورت گیرد تا براساس آن سیاست‌های بهداشتی لازم برای آن‌ها درنظرگرفته شود و از این طریق بتوان به ارتقای سلامت افراد ناتوان جامعه کمک کرد