هدف ستون فقرات بخش بسیارمهمی از چهارچوب اسکلتی بدن است. این ستون محور اصلی بدن محسوب می‌شود و نقش مهمی در حفظ و نگهداری راستای بدن برعهده دارد. خمیدگی ستون فقرات یا کایفوز گاهی به‌دلیل عادات نامناسب پاسچر یا ضعف عضلات در سنین بعد از بلوغ اسکلتی بروز می‌کند. تغییر‌نکردن عادت یا تقویت عضلات تثبیت بدشکلی و عوارضی همچون درد را در پی دارد؛ بنابراین کاربرد ارتوزهایی با سیستم بایوفیدبک به افراد کمک می‌کند که به‌منظور حفظ راستای طبیعی ستون فقرات از عضلات خود به‌طوربهینه استفاده کنند. این نوع ارتوزها با اعمال فیدبکی حسی یا شنوایی فرد را از قرارگرفتن در یک پاسچر ناصحیح مطلع می‌سازد. با اعمال این حس مصنوعی ناشی از بیوفیدبک فرد تشویق می‌شود که مشکلات وضعیتی خود را با تکیه بر خود کنترل و اصلاح کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر یک یادآور حرکتی جدید به نام «ارتوز کایفوریمایندر» بر شدت قوس افراد مبتلا به هایپرکایفوز پاسچرال بود.
روش بررسی در این پژوهش پانزده فرد بزرگ‌سال [نُه زن با میانگین سنی (۲۶/۴۴) و شش مرد با میانگین سنی (۲۵/۶۶)] با محدوده سنی بیست تا پنجاه سال شرکت کردند. آنان از وضعیت قرارگرفتن ستون فقرات در پاسچر کایفوتیک شکایت اولیه داشتند و با توجه به نظر پزشک و عکس رادیوگرافی به هایپرکایفوز پاسچرال بیشتر از ۴۵ درجه مبتلا بودند. این افراد در صورت داشتن هرگونه سابقه تروما در ستون فقرات ناحیه توراسیک، ناهنجاری‌های مشهود ستون فقرات، آرتریت‌روماتویید، بارداری و سابقه جراحی ستون فقرات از مطالعه خارج می‌شدند. در این مطالعه نمونه‌گیری به روش نمونه‌گیری دردسترس انجام گرفت. با درنظرگرفتن توان ۰/۸ و خطای آلفا ۰/۰۵ و سطح اطمینان ۰/۹۵، پس از انجام آزمون آزمایشی روی هفت شرکت‌کننده و به‌دست‌آوردن انحراف‌معیار متغیر زاویه هایپرکایفوز بیمار (متغیر اصلی)، با کمک نرم‌افزار جی‌پاور تعداد نمونه‌های لازم برای انجام این پژوهش پانزده بیمار محاسبه شد. افراد بعد از معاینه و ارزیابی ارتوز کایفوریمایندر را هشت ساعت در روز به‌مدت شش هفته پوشیدند. دستگاه اینکلینومتر شدت زاویه کایفوز را یک‌بار قبل و باردیگر بعد از مدت پیگیری اندازه‌گیری کرد. همچنین به‌منظور سنجش کیفیت زندگی افراد از پرسش‌نامه SF-۳۶ استفاده شد.
یافته‌ها آزمون تی زوجی با هدف بررسی میزان تغییرات ایجادشده در زاویه کایفوز و مقایسه نمره کلی به‌دست‌آمده از پرسش‌نامه کیفیت زندگی انجام شد. نتایج حاصل از این آزمون نشان داد میزان زاویه کایفوز (۰/۰۰۰=P) و کیفیت زندگی (۰/۰۲۸=P) افراد شرکت‌کننده بعد از استفاده از ارتوز کایفوریمایندر به‌صورت معناداری تغییر یافته بود. درانتها رابطه بین متغیرهای زمینه ای موجود شامل سن، شاخص توده بدنی، شغل و جنس بیماران با تغییرات زاویه کایفوز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون بررسی شد. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که در بین متغیرهای زمینه‌ای شامل سن (۰/۵۲۱=P)، جنس (۰/۳۸۲=P)، شاخص توده بدنی (۰/۶۳۷=‌P) و شغل (۰/۳۰۶=‌P) و کاهش زاویه کایفوز رابطه معنی‌دار وجود نداشت.
نتیجه‌گیری نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ارتوز کایفوریمایندر می‌تواند به‌عنوان یادآوری‌کننده‌ای حرکتی و یکی از روش‌های درمانی در کاهش هایپرکایفوز پاسچرال مطرح باشد. همچنین یافته‌های این مطالعه بهبود کیفیت زندگی را بعد از استفاده از ارتوز کایفوریمایندر نشان داد. این امر می‌تواند ناشی از احساس رضایت از بهبود وضعیت ستون فقرات افراد شرکت‌کننده باشد. همچنین این مطالعه بین متغیرهای جنسیت و شاخص جثه و شغل با میزان تغییرات هایپرکایفوز ارتباط معناداری نشان نداد.