با توجه به افزایش جمعیت سالمندان، نیاز مالی، بهداشتی و رفاهی آنان نیز افزایش می‌یابد. با توجه به اینکه اختلالات در سالمندان غالباً از نظر علائم، بیماریزایی و فیزیوپاتولوژی با جوانان متفاوت می‌باشد، لذا توجه بیشتری را می‌طلبد. دمانس پس از آرتریت موجب بیشترین ناتوانی در سالمندان می‌گردد. دمانس سندرمی است که اختلال شناختی بدون اختلال در سطح هوشیاری ایجاد می‌کند. همچنین منجر به ضعف حافظه، اشکال در محاسبه، حواس‌پرتی، تغییرات خلق و عاطفه، اختلال در قضاوت و تفکر انتزاعی، کاهش مهارت‌های زبانی و اختلال در جهت‌یابی می‌شود. از انواع دمانس می‌توان به دمانس آلزایمر و دمانس ناشی از بیماریهای پیک، ژاکوب ـ کروتسفلد، هانتینگتون، هیدروسفالی با فشار طبیعی و پارکینسون اشاره کرد. درمان شامل: درمان زمینه‌ای و همزمان مانند فشار خون بالا، درمان طبی مانند: استفاده از داروهای آنتی‌کولین استراز و برنامه بازتوانی طرح‌ریزی شده می‌باشد. همراه کردن اصول مراقبتی فردمحور در بازتوانی سالمندان با اختلال دمانس و تمرکز بر آن، اساس سازماندهی خدمات و ارائه مراقبتهای پرستاری می‌باشد.