هدف: زمین‌خوردن از جمله مهم‌ترین مشکلات دوران سالمندی است و به‌عنوان یکی از مشکلات دوران سالمندی تلقی می‌شود. زمین‌خوردن‌های پی‌درپی از علل عمده مرگ‌و‌میر در این گروه گزارش شده است و دال بر عملکرد ضعیف جسمی و شناختی است. هدف از این مقاله، بررسی ارتباط بین نتایج آزمون ویدئونیستاگموگرافی با تعداد دفعات زمین‌خوردن در سالمندان است.

روش بررسی: در این مطالعه 60 سالمند بالای 65 سال شرکت کردند که 30 نفر از آنها حداقل یک‌بار سابقه زمین‌خوردن (گروه مورد) را داشت و 30 نفر دیگر سابقه زمین‌خوردن نداشتند (‌گروه شاهد‌). آزمون‌های ساکاد، تعقیب آرام، نگاه خیره، نیستاگموس وضعیتی، نیستاگموس خودبه‌خودی و کالریک که زیرمجموعه‌های آزمون VNG است، در دانشکده توان‌بخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. پس از انجام آزمون، از نسخه 19 نرم‌افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید.

یافته‌ها: براساس نتایج به‌دست‌آمده، %74 از افراد گروه مورد در آزمون کالریک عملکرد غیرطبیعی داشتند. نتایج آزمون‌های ساکاد، نگاه خیره و تعقیب آرام نیز در %60 از افراد این گروه غیرطبیعی بود (P<0/05). همچنین عملکرد افراد مبتلا به اختلالات وستیبولار مرکزی نسبت به افراد مبتلا به اختلالات وستیبولار محیطی ضعیف‌تر بود.

نتیجه‌گیری: گروه شاهد در تمام زیرمجموعه‌های آزمون VNG عملکرد بهتری نسبت به گروه مورد داشتند که دال بر وضعیت بهتر سیستم وستیبولار در این گروه است.