هدف: صافی کف پا، یکی از بدشکلی‌های رایج در کودکان به شمار می‌رود که در آن قوس طولی داخلی کاهش یا محو می‌شود و اگر در دوران کودکی درمان نشود، ممکن است در بزرگسالی سبب درد و دیگر مشکلات گردد. کفی و کفش طبی عموماً برای درمان صافی کف پا در کودکان تجویز می‌گردد، اما تأثیر بیومکانیکی این وسایل هنوز واضح نیست. هدف این تحقیق مقایسه دو نوع مداخله ارتزی مرسوم در ایران شامل کفی فانکشنال و کفش طبی بر تعادل ایستایی با اندازه‌گیری جا‌به‌جایی مرکز فشار و سرعت نوسان آن در کودکان دچار صافی کف پای انعطاف‌پذیر است.

روش بررسی: این مطالعه نیمه‌تجربی بر روی 30 کودک دچار صافی کف پا و 10 کودک سالم به منظور به‌دست‌آوردن داده‌های تعادل در کودکان نرمال با پوشیدن کفش و کفی طبی انجام شد. ابتدا کودکان بر روی صفحه نیروی دستگاه نروکام به‌صورت یک‌پا می‌ایستادند و سپس این کار را با پای مقابل انجام می‌دادند و میزان جا‌به‌جایی مرکز فشار و سرعت نوسان آن ثبت می‌گردید. آزمون آماری اندازه های تکراری جهت مقایسه مداخله اورتزها در هر فرد .و آزمون تی مستقل جهت مقایسه گروه دچار صافی ف پا با گروه سالم استفاده شد. همچنین جهت آنالیز آماری از نرم افزار اس پی اس نسخه 17 استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج حاصل نشان داد که در گروه دچار کف پای صاف، کفی فانکشنال به‌همراه کفش معمولی و کفش طبی نسبت به حالت پابرهنه سبب کاهش معناداری در میزان جا‌به‌جایی مرکز فشار می‌شدند (P<0/05) و تفاوت معنی‌داری بین دو گروه کفش طبی و کفی فانکشنال با کفش معمولی وجود نداشت (P=0/085). سرعت نوسان مرکز فشار در حالت پابرهنه بیشتر از حالت‌های دیگر بود، اما در مقایسه با کفش طبی در حالت کفی فانکشنال و کفش معمولی سرعت نوسان کاهش یافت (سطح معناداری در این مطالعه 0/05 در نظر گرفته شد).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه، تفاوت معناداری در تعادل بین پوشیدن کفش طبی و کفی فانکشنال به‌همراه کفش معمولی در حالت ایستادن بر روی یک‌پا وجود نداشت و با توجه به کاهش میزان جا‌به‌جایی مرکز فشار با کفی فانکشنال در مقایسه با کفش طبی و نیز عدم‌پذیرش کفش طبی توسط کودکان، به نظر رسد که تجویز کفی فانکشنال به همراه کفش معمولی می تواند تجویز مناسبی برای صافی کف پا کودکان باشد.