هدف: یکی از گسترده‌ترین حالت‌های معیوب ستون‌ فقرات گردنی جلوآمدگی سر (FHP) است. با توجه به تغییرات بیومکانیکی عضلات و لیگامان‌های ناحیه گردن که منبع غنی مکانورسپتورهاست، در جلوآمدگی سر این امکان وجود دارد که در افراد مبتلا به جلوآمدگی سر حس وضعیت دچار اختلال شود. بررسی بازسازی زوای ا در ناحیه گردن می‌تواند به‌عنوان شاخصی برای ارزیابی حس وضعیت این ناحیه به‌کار رود . هدف از این مطالعه بررسی حس وضعیت گردن در افراد مبتلا به جلوآمدگی سر در صفحه ساجیتال و مقایسه آن با افراد سالم بود.

روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مورد-شاهدی بود و افراد از طریق نمونه‌گیری ساده از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران انتخاب شدند. ۱۸ فرد مبتلا به جلوآمدگی سر (میانگین سن ۲۳/۱۸ سال) و ۲۲ فرد سالم (میانگین ۲۲/۷۲ سال) در این مطالعه شرکت داشتند. برای مشخص‌شدن میزان جلوآمدگی سر عکس‌برداری از نمای ساجیتال در حالت ایستاده انجام و زاویه کرانیوورتبرال محاسبه گردید و زوایای کمتر از ۴۹ درجه به‌عنوان جلوآمدگی سر در نظر گرفته شد. خطای بازسازی زوایه هدف (%۵۰ دامنه حرکتی) و زاویه بی‌طرف در صفحه ساجیتال با استفاده از دستگاه تحلیل حرکت و با چشم بسته در حالت نشسته اندازه‌گیری شد. خطای مطلق و ثابت در بازسازی محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: خطای مطلق در بازسازی‌ها تفاوت معناداری را نشان نداد (P>۰/۰۵)، اما خطای ثابت در بازسازی وضعیت بی‌طرف در بازگشت از خم‌شدن سر به سمت جلو در بین دو گروه تفاوت معناداری داشت (P<۰/۰۵). همچنین ارتباط معناداری بین شاخص توده بدنی و زاویه کرانیوورتبرال دیده شد. بدین صورت که هرچه شاخص توده بدنی بیشتر باشد زاویه کرانیوورتبرال کوچکتر است (P<۰/۰۵).

نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افراد دچار جلوآمدگی سر، در بازسازی برخی حرکات ناحیه گردن خطای بیشتری نسبت به افراد سالم دارند.