هدف: نتایج بسیاری از مطالعات مؤید تأثیر احتمالی بکلوفن به‌عنوان آگونیست رسپتور گابا در سم‌زدایی از تریاک است. پژوهش حاضر مطالعه‌ای است که به‌منظور تعیین اثربخشی درمان کمکی با بکلوفن در سم‌زدایی از تریاک انجام شده است.

روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه‌ای از نوع کارآزمایی بالینی با روش دوسوکور است. از بین کلیه بیماران مراجعه‌کننده با ملاک‌های وابستگی به تریاک براساس تسخه چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات رواتی تعداد 52 بیمار ضمن مطابقت با ملاک‌های شمول موردنظر به‌صورت تصادفی و یک در میان در دو گروه درمانی جداگانه قرار گرفتند. علاوه‌بر رژیم ثابت درمانی در هر دو گروه به گروه اول بکلوفن به‌میزان 40 میلی‌گرم و به گروه دوم دارونما با ملاحظات دقیق پژوهشی و به‌صورت سرپایی و برای مدت دو هفته تجویز گردید. در هر دو گروه فرم کوتاه پرسشنامه ترک اعتیاد و پرسشنامه‌های خودساخته سایر نشانه‌های جسمی و نیز نشانه‌های روانی ترک اعتیاد در روزهای 0، 2، 4، 7، 14 پژوهش تکمیل گردید.

یافته‌ها: در مقایسه دو گروه، بکلوفن اثربخشی نسبی بالاتری نسبت به دارونما در درمان علائم ترک وابستگی به تریاک نشان داد، ولی این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود.

نتیجه‌گیری: در مجموع به‌نظر می‌رسد اضافه‌کردن بکلوفن به رژیم درمانی سرپایی بیماران وابسته به تریاک شاید تا حد قابل قبولی در تخفیف نشانه‌های جسمی و تا حدی روانی ترک اعتیاد کمک نماید، گرچه تأکید بر این امر مستلزم کارآزمایی‌های تکمیلی بعدی است.