هدف: هدف از پژوهش حاضر، فراتحلیل پژوهش‌های انجام شده در خصوص کاهش آسیب و درمان است.

روش بررسی: در این پژوهش با استفاده از روش فراتحلیلی، مطالعاتی که به کاهش آسیب و درمان پرداخته بودند، گردآوری شدند. برای گردآوری مطالعات، با استفاده از کلیدواژه‌های مرتبط، جستجو در سایت‌ها و پایان‌نامه‌های تحصیلات تکمیلی دانشگاه-ها انجام شد. در نهایت مطالعاتی که با معیارهای ورود به فراتحلیل همخوانی داشتند گزینش شد و اطلاعات مورد نظر برای آزمون فرضیات با پرسش‌نامه معکوسی که توسط نویسنده تهیه شده بود، استخراج شد. از یازده مطالعه گزینش شده، آماره‌های مناسب برای محاسبه اندازه اثر و اطلاعات مورد نیاز دیگر ثبت شد و با نرم افزار CMA2 اندازه اثرها و تجزیه و تحلیل فرضیات محاسبه شد.

یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان می‌دهد که در مجموع، متغیرهای مستقل شناسایی شده بر کاهش آسیب و درمان موثر بوده است. مقدار اندازه اثر تلفیق شده ۰٫۸ (۰٫۸=d)، و به لحاظ آماری نیز معنادار است. از آنجایی که این مقدار در دامنه ای بین ۰٫۷ تا ۰٫۸ قرار دارد، طبق دسته‌بندی کوهن، متوسط ارزیابی می شود. نتایج همچنین نشان می دهد متغیرهایی نظیر داشتن مبنای تئوریک، وضعیت ورود (تازه وارد، شش ماه و بیشتر)، میانگین تزریق روزانه، درمان یکپارچه‌نگر، مداخلات درمانی، کیفیت خدمات درمانی، عزت نفس اجتماعی، درمان با متادون و مداخلات درمانی به لحاظ آماری تاثیر معناداری بر کاهش آسیب و درمان داشته است.

نتیجه‌گیری: برای دستیابی به کاهش آسیب و درمان، باید وضعیت ورود (تازه وارد، شش ماه و بیشتر)، میانگین تزریق روزانه، درمان یکپارچه نگر، مداخلات درمانی، کیفیت خدمات درمانی، عزت نفس اجتماعی، درمان با متادون و مداخلات درمانی مربوط به اقوام را مد نظر قرار داد.