هدف: هَماکار، به مشغولیت دو یا چند نفر در یک کاره اطلاق می‌گردد که افراد به‌صورت فعالانه و در یک چارچوب زمانی، به‌صورت جسمی، هیجانی و فکری در آن درگیر هستند. هدف از این مطالعه، تبیین هَماکارهای مادران کودکان فلج مغزی از دیدگاه مادران، کودکان فلج مغزی و کاردرمانگران در جامعه ایرانی بود.

روش بررسی: این مطالعه کیفی قسمتی از یک مطالعه نظریه پایه است که با مشارکت ۳ کودک فلج مغزی، ۱۳نفر از مادران آنها و ۶ کاردرمانگر انجام شد. افراد با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و در ادامه نمونه‌گیری نظری انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه فردی و گروهی به‌صورت نیمه‌ساختارمند، مشاهده هدفمند در منزل و کلینیک، فیلم ویدئویی و خاطره جمع‌آوری شد. کلیه مصاحبه‌ها ضبط شده، بازنویسی و مرور شدند. سپس به روش تحلیل محتوی کیفی و با استفاده از آنالیز مقایسه مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: از مجموع مصاحبه‌ها، ۶۹۵ کد باز یا اولیه بدست آمد. این کدها در طی فرایند تجزیه و تحلیل در چهار درونمایه اصلی: مواجهه با مشکلات مراقبت فردی، پی‌جوئی برای درمان، چالش‌های تطابقی مراقبت آموزشی و محدود شدن اوقات فراغت والدین به عنوان هَماکارهای‌ اصلی مادران کودکان فلج مغزی طبقه‌بندی شدند.

 نتیجه‌گیری: شناخت هَماکارها، نگرش ما را نسبت به مراقبت‌های ویژه‌ای که مادران کودکان فلج مغزی، علاوه بر مراقبت‌های معمولی، در قبال فرزندانشان انجام می‌دهند توسعه داده و به مدیریت مراقبتی کودک برای مدت زمان طولانی کمک کرده و آگاهی ما را از مشکلات و موانع مراقبتی افزیش می‌دهد.