هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دورۀ برنامۀ حرکات اصلاحی بر تعادل پویا در افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بود.

روش بررسی: برای اجرای این پژوهش، ۲۰ فرد مبتلا به بیماری اسکولیوز ایدیوپاتیک با میانگین سن ۲/۷±۱۳/۶ سال‌ و قد ۱۳/۹±۱۵۳/۳ سانتی‌متر و وزن ۹/۶±۴۴/۴ کیلوگرم، به‌صورت داوطلب در تحقیق شرکت کردند و به‌طور تصادفی، به دو گروه تجربی (۱۰=N) و گروه کنترل (۱۰=N) تقسیم شدند. ابتدا، محقق برای آزمودنی‌ها، مراحل و نحوۀ برگزاری آزمون‌ها و برنامۀ تمرین را توضیح داد. سپس، قد و وزن آزمودنی‌ها اندازه‌گیری شد. درنهایت، آزمون‌ها به این‌صورت گرفته شد: از حالت نشسته روی تکیه‌گاه بلندشدن و راه‌رفتن به‌صورت متوالی با پاشنه‌پنجه، برای سنجش تعادل پویا. درنهایت، گروه تجربی مدت ۴ هفته، هفته‌ای ۳ جلسه و هر جلسه، ۴۵ دقیقه برنامۀ تمرین اصلاحی را انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرینی نکردند. بعد از ۴ هفته، هر دو گروه دوباره آزمون‌های فوق را انجام دادند. در پایان، برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون آماری تی مستقل و تی هم‌بسته استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد یک دورۀ تمرین حرکات اصلاحی در آزمون، بر متغیرهای طول گام (۰/۰۱۲=P) و انتهای حرکت (۰/۰۳۰=P) تأثیر معناداری دارد؛ اما، بر متغیر سرعت (۰/۰۸۳=P) تأثیر معناداری ندارد. همچنین، بین دو گروه در دو متغیر طول گام (۰٫۰۲=P) و انتهای حرکت (۰/۰۱۰=P) اختلاف معناداری وجود دارد؛ اما، در متغیر سرعت گام (۰/۱۴۱=P) اختلاف معناداری وجود ندارد. در آزمون راه‌رفتن به‌صورت متوالی با پاشنه‌پنجه نیز بر متغیر سرعت راه‌رفتن (۰/۰۰۱=P) تأثیر معنادار است؛ اما بر متغیرهای انتقال وزن (۰/۰۱۲=P) و شاخص بلندشدن (۰/۹۵=P) تأثیر معنادار نیست. در مقایسۀ دو گروه، در متغیر سرعت راه‌رفتن (۰/۰۰۰=P) اختلاف معناداری وجود دارد و در متغیرهای انتقال وزن (۰/۰۱۰=P) و شاخص بلندشدن (۰/۷۳=P) اختلاف معناداری وجود ندارد.

 نتیجه‌گیری: باتوجه‌به نتایج، می‌توان گفت یک دورۀ تمرین حرکات اصلاحی برای بهبود بیماری اسکولیوز ایدیوپاتیک مناسب است.