هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر وضعیت تعادل دانش‌آموزان پسر کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر بود.

 روش بررسی: پژوهش از نوع کاربردی بود و در آن، از طرح شبه‌آزمایشیِ پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونۀ آماری ۳۱ دانش‌آموز پسر عقب‌ماندۀ ذهنی بودند که در دو گروه قرار گرفتند: گروه اول (کنترل): ۱۴ نفر با میانگین سن ۳/۰۲ ± ۱۱/۰۷ سال و قد ۷/۸۶±۱۵۲ سانتی‌متر و وزن ۸/۰۸±۴۴/۰۷ کیلوگرم؛ گروه دوم: ۱۷ نفر تجربی با میانگین سن ۱/۹۵±۱۱/۲۳ سال و قد ۷/۰۷±۱۴۷ سانتی‌متر و وزن ۴/۸۵±۳۸/۱۱ کیلوگرم. آزمودنی‌ها ازطریق نمونه‌گیری در دسترس (تصادفی) انتخاب شدند و اطلاعات فردی آن‌ها مانند قد، وزن، هوش و سوابق پزشکی، با استفاده از پروندۀ پزشکی‌شان به‌دست آمد. برنامۀ تمرینی گروه تجربی شامل تمرین‌های مرتبط با ثبات مرکزی بود. آزمودنی‌ها تمرینات را در شش هفته (سه بار در هفته) انجام دادند. در سه هفتۀ اول، در دو سِت با پنج تکرار و در سه هفتۀ دوم، در دو سِت با ده تکرار انجام دادند و برای ارزیابی تعادل پویا از تست تعدیل‌شدۀ ستارۀ Y استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری تی مستقل و هم‌بسته استفاده شد.

 یافته‌ها: براساس نتایج، اختلاف معنی‌داری در جهات خلفی خارجی و خلفی داخلی در گروه تجربی پس از تمرینات وجود دارد (۰/۰۵&leP).

 نتیجه‌گیری: افراد مبتلا به کم‌توانی ذهنی درمقایسه‌ با افراد طبیعی در رشد حرکتی تأخیر دارند که به‌نظر می‌رسد باعث کاهش تعادل در آن‌ها می‌شود. این پژوهش باتوجه‌به ضعف تعادل در کم‌توانانان ذهنی و اهمیت تعادل در فعالیت‌های روزانه و تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل نشان داد که این تمرینات باعث بهبودی تعادل در این افراد می‌شود. مربیان و معلمان نیز می‌توانند از تمرینات ثبات مرکزی برای افراد کم‌توان ذهنی استفاده کنند.