هدف: در این تحقیق دو روش کاورتست و مادوکس راد (میله مادوکس) مورد مقایسه قرارگرفته است. این آزمونها جهت اندازه‌گیری هتروفوریا و ارزیابی دید دوچشمی در سندرم‌های دید دوچشمی مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.

روش بررسی: مطالعه حاضر به روش تحلیلی مقایسه‌ا‌ی و بررسی تستها می‌باشد. کاورتست آزمون استاندارد در زمینه بررسی حرکتی دید دوچشمی است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی بودند که به روش غیر احتمالی انتخاب شدند. این افراد بین 23- 18 سال و 123 نفر مؤنث و 79 نفر مذکر بودند. آزمونها بطور تصادفی و cross-over روی افراد در دو فاصله دور (m6) و نزدیک (cm40) انجام گرفت. عدم وجود اختلالات مؤثر بر هتروفوریا از شرایط انتخاب افراد در نظر گرفته شد. سپس نتایج ثبت شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج آماری نشان دهنده تمایل چشمها به اگزوفوریا (0/3- پریزم دیوپتر) در کاورتست و تمایل به ایزوفوریا در مادوکس راد (0/3 پریزم دیوپتر) در فاصله دور می‌باشد. این تفاوت به طور معنی داری مشاهده می‌شود (P<0/001). نتایج آزمونها در فاصله نزدیک بسیار مشابه بود (3 پریزم اگزوفوریا).

نتیجه‌گیری: در این دو آزمون دو تفاوت اساسی سطح گسستگی (Dissociation) و سطح تحریک تطابقی وجود دارد. به نظر می‌رسد اختلاف مشاهده شده در دور تنها بعلت تفاوت سطح دیسوسیشن در این دو تست می‌باشد. این شرایط باعث عدم تفاوت معنی‌دار نتایج در نزدیک شده است زیرا اثر عدم فعالیت تطابقی با عدم دیسوسیشن کامل اثر یکدیگر را خنثی نموده‌اند. لذا برای بیماران مبتلا به اختلالات تطابقی و ورژنسی استفاده از مادوکس‌ رد در فاصله نزدیک مفید نیست.