هدف: کیفیت زندگی مفهومی چندبعدی است و فراتر از بررسی صِرف سلامت جسمانی است. کمردرد از شایع‌ترین اختلالات عضلانی‌اسکلتی است. بیمارهای مزمن مثل کمردرد غیراختصاصی مزمن پیامد‌های مهمی دارند؛ همچون تحول کیفیت زندگی افراد. این مطالعه به‌منظور ارزیابی کیفیت زندگی افراد مبتلا به کمردرد غیراختصاصی مزمن اجرا شد.

روش بررسی: مطالعۀ حاضر مطالعه‌ای توصیفی است و به‌صورت مقطعی در بیمارستان شهیدبهشتی بابل انجام شده است. حجم نمونه ۱۲۵ نفر برآورد شد و افراد با استفاده از چهار پرسش‌نامۀ اطلاعات دموگرافیک، ارزیابی سطح ناتوانی وکیفیت زندگی و ارزیابی شدت درد ارزیابی شدند.

یافته‌ها: شرکت‌کنندگان دامنۀ سنی  18 تا 58 سال داشتند که میانگین و انحراف معیار شدت درد و ناتوانی آن‌ها به‌ترتیب، با 32/21±73/54 و 69/16±56/31 برابر بود. ازنظر جنسیتی و وضعیت تأهل، دربارۀ متغیرهای سلامت جسمانی، سلامت روانی، روابط اجتماعی و سلامت محیط تفاوت معناداری وجود نداشت؛ اما افراد با تحصیلات دانشگاهی نسبت‌به دیگر رده‌های تحصیلی، دربارۀ تمام متغیرهای فوق اختلاف معناداری داشتند. شدت درد با سلامت عمومی و سلامت روان، رابطۀ معکوس و با نمرۀ کلی ناتوانی ارتباط مستقیم دارد. نمرۀ کلی ناتوانی نیز با کیفیت زندگی عمومی، سلامت عمومی، سلامت جسم، سلامت روان و روابط اجتماعی، ارتباط معکوس و با شدت درد رابطۀ مستقیم دارد.

 نتیجه‌گیری: باتوجه‌به اینکه شدت درد و ناتوانی غیر از بُعد جسمی، بر سایر ابعاد نیز تأثیر می‌‌گذارد، لازم است در آینده، مداخلاتی نه فقط با تأکید بر جسم، بلکه با تأکید بر بهبودی مسائل روانی و اجتماعی نیز برای این بیماران انجام شود.