هدف رفتار انسان تابع تمامیت وجود او است. تعامل جسم و روان در رفتار انسان تأثیر می‌گذارد. معلولیت، ناتوانی در انجام تمام یا قسمتی از ضروریات عادی زندگی فردی یا اجتماعی به علت وجود نقص مادرزادی یا عارضی در قوای جسمانی و روانی است. رویکرد توان‌بخشی معلولیت‌ شامل سه دسته ذهنی روانی، حسی و جسمی است. معلولیت جسمی به چهار دسته جسمی حرکتی، احشایی، حسی و سالمندی تقسیم می‌شود. در هر جامعه، با هر وضع فرهنگی و در هر طبقه اجتماعی معلولیت به صورت ناتوانی موقت یا دائم، کلی یا جزئی، ثابت یا متغیر وجود دارد. عوارض ناشی از معلولیت در افراد مختلف با توجه به نگرش آن‌ها متفاوت است. دیدگاه فرد معلول درباره خود و معلولیت و نگرش و برخوردهای خانوادگی و اجتماعی به معلولیت موجب به‌وجودآمدن عوارض گوناگونی در زندگی فرد معلول می‌شود. امروزه ثابت شده است که به‌خطرافتادن سلامت جسمانی موجب بروز واکنش‌های روانی در افراد می‌شود. بسیاری از معلولیت‌های جسمانی با مشکلات روانی در ارتباط است. در واقع، مشکلات روانی در افراد مبتلا به مشکلات جسمانی شیوع بالایی دارد. بیماری‌های مزمن جسمانی شرایط درازمدت و محدودکننده‌ای را برای فرد ایجاد می‌کند که تبعات منفی رفتاری به دنبال دارد. همچنین مشکلات روانی می‌تواند تبعاتی به صورت بیماری‌های شبه‌جسمانی، انواع معلولیت‌ها یا بیماری‌های روان‌تنی به همراه داشته باشد. رشد و گسترش دنیای ماشینی، بالارفتن سن ازدواج و بسیاری مسائل دیگر ممکن است با افزایش معلولیت جسمانی و بیماری‌های روانی همراه باشد. مشکلات روانی در معلولان جسمی با مشکلات جسمانی آن‌ها همراه می‌شود. ازجمله مشکلات روانی که معلولان با آن روبه‌رو هستند، سازگاری اجتماعی پایین و هراس اجتماعی بالا است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی و هراس اجتماعی معلولان جسمانی بود. 
روش بررسی جامعه پژوهش حاضر شامل تمام معلولان حرکتی سازمان بهزیستی شهر قم می‌شد که از میان نمونه‌ای شامل ۳۰ نفر پسر (۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش) با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود و شرکت‌کنندگان در مداخله دو ماهه به مدت ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه‌ای آموزش دیدند. طرح تحقیق از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های سازگاری اجتماعی ویسمن و هراس اجتماعی کانور جمع‌آوری شد. به منظور تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. 
یافته‌ها نتایج نشان داد در افرادی که تحت گروه‌درمانی قرار گرفتند، گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی  مؤثر است (P<۰/۰۰۱). همچنین مداخله گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر معناداری بر خرده‌مقیاس‌های ترس (P<۰/۰۰۱)، اجتناب (P<۰/۰۰۱)، فیزیولوژی (P<۰/۰۰۱) و نمره هراس اجتماعی (P<۰/۰۰۱) داشت.
نتیجه‌گیری گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش هراس اجتماعی در معلولان جسمی می‌شود.