سعید میکائیلی، خسرو خادمی کلانتری، مینو خلخالی زاویه، عالیه دریابر، مهدی بانان خجسته، علیرضا اکبرزاده باغبان،
دوره ۲۴، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
هدف باتوجه‌به شیوع قابل توجه سندرم درد پتلوفمورال، همچنین مطرح بودن تقویت عضلات چهارسر زانو در توانبخشی زانو، تعیین بهترین راه برای فعال‌سازی و تقویت عضلات، ثبات‌دهنده‌های پتلا به‌عنوان یکی از کلیدهای مهم درمان محسوب می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر وضعیت‌های مختلف چرخش ران و انقباض عضلات دورسی فلکسور مچ پا، حین انجام مانور حداکثری صاف بالا آوردن پا در حالت نشسته بر ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات عضله پهن داخلی و عضله پهن خارجی با استفاده از اولتراسونوگرافی می‌باشد.
روش بررسی این مطالعه شبه تجربی بر روی ۴۰ فرد، ۲۰نفر گروه سالم و ۲۰نفر گروه سندرم درد پتلوفمورال انجام شد. ضخامت و زاویه فیبر عضلات پهن داخلی و خارجی با استفاده از اولتراسونوگرافی حین مانور حداکثری صاف بالا آوردن پا در ۶ وضعیت ترکیبی چرخش داخلی، خارجی و خنثی هیپ با و بدون دورسی فلکشن مچ پا اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها در مقایسه بین گروهی، در حالت‌های مختلف صاف بالا آوردن پا، تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها وجود نداشت (P<۰/۰۵). در مقایسه درون گروهی، چرخش خارجی هیپ در مقایسه یا سایر چرخش‌های هیپ بدون دورسی فلکشن مچ پا، منجر به افزایش ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن میانی در هر دو گروه شد (P<۰/۰۵). همچنین، اضافه کردن دورسی فلکشن مچ پا به چرخش‌های مختلف هیپ حین انجام مانور صاف بالا آوردن پا منجر به افزایش معنادار ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن داخلی و پهن خارجی شد (P<۰/۰۵).
نتیجه‌گیری با تغییر چرخش هیپ با یا بدون دورسی فلکشن مچ پا در حین مانور صاف بالا آوردن پا، روند تغییرات ضخامت و زاویه فیبرهای عضلات پهن داخلی و پهن خارجی در هر دو گروه از یک الگو پیروی کرد. به نظر می‌رسد انجام تمرین صاف بالا آوردن پا در چرخش خارجی هیپ هم‌زمان با دورسی فلکشن مچ پا در توانبخشی افراد دارای سندرم درد پتلوفمورال قابل توصیه است.
