هدف: فقدان تمام یا قسمتی از گوش یکی از نقایص مهم در ناحیه سر و گردن (بدون درنظر گرفتن علت ایجاد ضایعه) است که می‌تواند در نتیجه تروما، سرطان، بیماری‌های مادرزادی و یا به دنبال جراحی برداشتن تومورهای خوش‌خیم و بدخیم اتفاق بیفتد. این نقایص را می‌توان با کمک روش‌های جراحی و یا استفاده از پروتزهای زیبایی بازسازی کرد. البته به دلیل ساختار پیچیده گوش، جراحی بازسازی آن یکی از دشوارترین چالش‌های جراحان پلاستیک است. انتخاب بین روش‌های جراحی و استفاده از پروتز، برای آن دسته از افرادی که سطح ضایعه وسیع است، کار سخت و پیچیده‌ای است و به اتیولوژی ضایعه و خواسته بیمار بستگی دارد. درصورتی‌که بیمار کاندید دریافت پروتز سیلیکونی گوش باشد، مهم‌ترین چالش پیش‌روی او، تعلیق و راحتی استفاده از پروتز است. روش تعلیق مرسوم یعنی استفاده از چسب مخصوص، چالش‌های متعددی پیش روی بیمار قرار خواهد داد که در این مطالعه استفاده از روش تعلیق ایمپلنت برای ساخت پروتز گوش را گزارش داده می‌شود.
روش بررسی: در این مطالعه، آقایی ۳۵ ساله که با نقص مادرزادی گوش(میکروشیا) و بدون سابقه استفاده از پروتز، به دانشکده دندان‌پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی مراجعه کرده بود جهت ساخت پروتز گوش برپایه ایمپلنت، مطالعه شد. برای ساخت پروتز٬ مراحل کلی قالب‌گیری با آلژینات از هر دو سمت سالم و درگیر بیمار، قالب‌گیری با آلژینات از دانر، ساخت قالب مومی مثبت، ساخت قالب گچی منفی، موادریزی برپایه سیلیکون و اتصال پروتز با استفاده از ایمپلنت بر استمپ بیمار انجام شد.
یافته‌ها: در این روش با استفاده از سیلیکون و بازسازی نقص ناحیه گوش برپایه ایمپلنت، پروتز ساخته شد و بیمار پس از استفاده از آن نسبت به‌راحتی پوشیدن و درآوردن پروتز، گیر مناسب و ظاهر طبیعی آن احساس رضایت داشت.
نتیجه‌گیری: در این روش با استفاده از سیلیکون و بازسازی نقص ناحیه گوش بر پایه ایمپلنت، پروتز ساخته شد و بیمار پس از استفاده از آن نسبت به راحتی پوشیدن و درآوردن پروتز، گیر مناسب و ظاهر طبیعی احساس رضایت داشت.
