هدف: اسپاستیسیته یک جزء سندرم نورون محرکه فوقانی است که با افزایش وابسته به سرعت رفلکس‌های کششی تونیک مشخص می‌شود. هدف این تحقیق، ارزیابی پایایی مقیاس اصلاح شده تاردیو از طریق بررسی توافق دو آزمونگر در ارزیابی اسپاستیسیته عضلانی به دنبال سکته مغزی می‌باشد.

روش بررسی: در این تحقیق که از نوع تحلیلی و اعتبارسنجی می‌باشد، ۳۰ بیمار دچار فلج اسپاستیک نیمه بدن ناشی از سکته مغزی از بین مراجعین درمانگاه ضایعات اعصاب مرکزی دانشگاه علوم پزشکی تهران مطابق معیارهای لازم به صورت ساده و هدفمند انتخاب شده و دو گروه عضله فلکسور و اکستانسور آرنج آنان با استفاده از یک روش استاندارد و براساس مقیاس اصلاح شده تاردیو ارزیابی شد. ارزیابی‌ها در یک جلسه توسط دو کاردرمانگر انجام شد. ترتیب ارزیابی توسط آزمونگران و ترتیب آزمون عضلات تصادفی بود. پایایی بین دو آزمونگر برای اجزاء مختلف مقیاس که بیانگر سطح اسپاستیسیته می‌باشد، محاسبه شد. آزمونهای ضریب همبستگی درون گروهی (ICC) و کاپا برای ارزیابی پایایی اجزاء مختلف مقیاس استفاده شد. 

یافته‌ها: مقادیر ICC برای تفاوت زاویه واکنش عضلانی و زاویه دامنه حرکتی کامل به عنوان معیار اصلی برای تعیین شدت اسپاستیسیته، ۰/۹۹ در فلکسورها و ۰/۹۵ در اکستانسورها بود. همچنین مقادیر کاپا در بررسی کیفیت واکنش عضلانی در عضلات فلکسور ۰/۸۸ و در عضلات اکستانسور ۰/۸۹ بود.

نتیجه‌گیری: مقیاس اصلاح شده تاردیو در ارزیابی اسپاستیسیته عضلانی پس از سکته مغزی دارای پایایی بالایی در بین دو آزمونگر می‌باشد.

هدف: محدودیت درمانی روشی است که در آن با محدود کردن اندام سالم فردی که دچار فلج نیمه بدن(همی پلژی) شده، اجبار در استفاده از اندام مبتلا را فراهم می آورد. به دلیل برخی نگرانی ها روش تعدیل یافته آن گسترش یافت و هدف این پژوهش ، بررسی تاثیر استفاده از محدودیت درمانی تعدیل یافته بر کیفیت گرفتن در کودکان فلج مغزی نیمه بدن است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی و بالینی ۲۱ کودک در دسترس با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند و به طور تصادفی تعادلی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. تمرینات متداول کاردرمانی در طی ۶ هفته برای هر دو گروه به طور یکسان انجام شد و گروه مداخله روزانه به مدت ۳ ساعت ار روش محدودیت درمانی تعدیل یافته نیز استفاده کردند. کیفیت گرفتن قبل و پس از مداخله بر اساس آزمون کیفیت مهارت های اندام فوقانی (ًQUEST) ارزیابی گردید.داده های حاصل با استفاده از آزمون های آماری کولموگروف- اسمیرنوف،تی- مستقل و اندازه گیری داده های تکراریکه به صورت هر دو هفته یکبار مورد تحلیل قرار می گرفت، انجام شد.
یافته‌ها: ۱۱ کودک در گروه آزمایش (۷ دختر،۴ پسر) با میانگین سنی (۴۷/۱۷±۵۵/۴۶) ماه و ۱۰ کودک در گروه شاهد (۵ دختر،۵ پسر) با میانگین سنی(۱۹/۱۹±۱۰/۴۸) ماه مورد بررسی قرار گرفتند. آنالیز های آماری بین گروهی با استفاده از آزمون تی مستقل تفاوت معناداری بین کیفیت گرفتن بعد از شش هفته مداخله نشان داد (P>۰/۰۵) و آنالیز آماری با استفاده از آزمون اندازه گیری های تکراری معناداری را در ۲ هفته بعد از مداخله و دو هفته دوم نشان داد (P=۰/۰۰۱) و در دو هفته سوم معنادار نبود (P>۰/۰۵).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که محدودیت درمانی تعدیل یافته بر کیفیت گرفتن کودکان فلج مغزی نیمه بدن تأثیر دارد مطالعات بیشتر به منظور رشد و تحکیم بخشیدن به این روش را پیشنهاد می کنیم.