هدف: تحقیق حاضر شیوه‌های موجود پیشگیری از اعتیاد را مورد مطالعه قرار داده و نگرش افراد مختلف را نسبت به روش‌های پیشگیری بررسی کرده است.

روش بررسی: در این تحقیق از روش توصیفی و پیمایشی (survey) استفاده شد، یعنی با استفاده از پرسش‌نامه نسبت به سنجش آگاهی و نگرش افراد مورد مطالعه در مورد روش‌های پیشگیری پیشنهادی و موجود و مقبولیت آن‌ها اقدام گردید. برای طراحی پرسش‌نامه ابتدا با متخصصان و صاحب نظران این حوزه‌ مصاحبه‌های باز صورت گرفت و با توجه به نظرات آنان پرسش‌نامه نهایی با ۶۱ سئوال بسته و ۲ سئوال باز طراحی شد. نمونه‌های تحقیق ۲۵۰۰ نفر از افراد ۱۳ تا ۳۵ ساله کل کشور می‌باشند که با نمونه‌گیری تصادفی از ۱۵ استان که استانها هم تصادفی انتخاب شده بودند گزینش شدند.

یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که نگرش کلی افراد نسبت به روش‌های پیشگیری مطرح شده در پژوهش و مقبولیت آن‌ها مثبت است، هر چند بین میزان مقبولیت روش‌ها تفاوت‌هایی وجود دارد که بنا بر نظر آزمودنی‌ها روش‌های رشد و توسعه فرهنگی، آموزش مهارت‌های زندگی و ارائه‌ مشاوره به مردم از مقبولیت بیش‌تری برخوردارند.

نتیجه‌گیری: آزمودنی‌ها مقبولیت روش‌های موجود و پیشنهادی پیشگیری از اعتیاد را تعاملی می‌دانند که بر یکدیگر تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم دارند که با توجه به این یافته‌ها الگوی مطلوب الگویی تلفیقی است.

هدف: هدف از طرح و اجرای این تحقیق ارزیابی سه روش متداول ورزش درمانی در بیماران مبتلا به کمر درد و مطالعه چگونگی تاثیر هریک از این ورزش ها بر شدت درد و در صد ناتئانین ناشی از کمر درد است.

روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی ۲۵ بیمار مبتلا به کمر درد مزمن مکانیکی با شرایط شغلی یکسان انجام شد. میزان شدت درد توسط جدول ارزیابی عددی درد ، و درصد ناتوانی ناشی از کمردرد توسط پرسشنامه اوسوستری مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان اعتبار داده ها نیز بوسیله آزمون کندال محاسبه شد. افراد مورد تحقیق به سه زیر گروه ه تقسیم شدن به گونه ای که میانگین متغیرها در سه گروه، اختلاف معننی داری با یکدیگر نداشتند. گروه اول با تعداد ۸نفر ورزش های ویلیامز را انجام دادند و گروه دوم با تعداد ۷ نفر ورزش های مکنزی، و گروه سوم با تعداد ۱۰ نفر بودند که ورزش های ثبات دهنده را انجام  دادند. طبق برنامه هر گروه طی دو مرحله ۶ هفته ای (۶ هفته اول ۶ روز در هفته و در ۶ هفته دوم ۳ روز در هفته-یکروز در میان) و در مجموع آزمون های نویلکاکسون – فریدمن – کروسکال والیس و منویتنی انجام شد.

یافته ها: نتایج به دست آمده نشان دادند که ورزش های انجام شده در هر سه گروه با کاربرد وزش های تقیتی عضلات ستون فقرات می توانند بر کاهش درد بیماران موثر باشند. البته زمان و سرعت کاهش درد، درصد ناتوانی و ماندگاری تاثر ضد درد در گروهی که ورزش های ثبات دهنده را انجام داد با دو گروه دیگر اختلاف معنی دار وجود داشت(p=۰,۰I)

نتیجه گیری: بنابراین در هر سه روش درمانی درد بیمار کاهش می یابد، لیکن ورزش های ویلیامز و مکنزی  همیشه در شرایط استاتیک انجام می شوند و یک گروه عضلانی خاص را تقیت می کنند، اما در ورزش های ثبات دهند، علاوه تقویت عضلات در شرایط استاتیک تقویت عضلات، در شرایط دینامیک نیز صورت می گیرد. بیمار از شرایط انجام تمرینات سبک به سمت تمرینات سنگین، و نهایت به سوی بهبود شرایط تعادل از دست رفته پیش می رود، به همین دلیل انجام این ورزش ها علاوه بر تسریع در کاهش درد موجب بهبود شرایط ذهنی فرد، بهبود اعتماد به نفس و در نهایت کاهش درصدر ناتوانی ناشی از کمردرد می شود.