هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج حاصل ترمیم در ضایعات (Spaghetti Wrist) می‌باشد. از آنجا که این گونه آسیب‌ها اعصاب و تاندونها را تواماً درگیر می‌کند، اختلالات عملکردی زیادی را بر جا می‌گذارد و نیاز به بررسی و مداخلات درمانی مناسب دارد.
روش بررسی: مداخله حاضر روی ۳۳ بیمار ضایعه فوق که در طی سال‌های ۸۴-۱۳۸۳ به مرکز دست ایران مراجعه کرده بودند انجام شد. روش درمان در همه یکسان بود. به این صورت که مداخله زودهنگام حسی و حرکتی انجام شد. در نهایت بیماران تحت ارزیابی حسی و حرکتی قرار گرفتند و نتایج بازگشت حسی و حرکتی پس از ۱۰ هفته بین دو عصب اولنار و مدین درگیر بررسی شد. همچنین تأثیر سایر عوامل مداخله‌گر مثل زمان جراحی، زمان ارجاع، سن و جنس بر نتایج حاصله ارزیابی شد.
یافته‌ها: ۳۳ بیمار در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. در بررسی حسی عصب مدین در هیچکدام از موارد بی حسی کامل دیده نشد و ۳۷/۴۰ درصد بیماران کاهش لمس سبک را داشتند. اما در بررسی حس عصب اولنار ۷/۴۳ درصد نفر بی‌حسی کامل و ۲۵/۵۶درصد نفر کاهش حس حفاظتی داشتند. همه افراد فلکشن گپ صفر داشتند. بنابراین مشکل حرکتی و لغزش تاندون نداشتند. از نظر قدرت، درگیری توأم عصب اولنار و مدین بیشترین تأثیر را روی کاهش قدرت داشت. متغیر سن به دلیل نزدیک بودن دامنه سنی بیماران اثری روی نتایج نداشته وتفاوت میزان قدرت و Pinch با ۰=P و ضریب همبستگی ۰/۹۹ ارتباط مستقیم داشتند.
نتیجه‌گیری: ترمیم اولیه و زودهنگام و مداخله درمانی سریع نتایج عملکردی خوبی را در این ضایعات به دنبال خواهد داشت. تحریک حس لمس و شروع تمرینات بازآموزی از مراحل اول درمان، بهبود حس و بازگشت حس را در اعصابی که آسیب دیده‌اند بهبود می‌بخشد.
