هدف: هدف از این پژوهش بررسی نقش آموزش مهارتهای ارتباطی و حل مسئله اجتماعی بر عزت نفس و هوشبهر دانش‌آموزان مقطع سوم دبستان است.

روش بررسی: برای انجام این مطالعه، روش تجربی پیش‌آزمون- پس‌آزمون انتخاب شد. چهل و هشت دانش‌آموز سوم ابتدایی به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد طی برنامه مهارتهای ارتباطی و حل مسئله به مدت ۱۵ جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های هوش‌آزمای بازنگری شده وکسلر کودکان و اعتمادبه نفس پاپ و مک‌هیل استفاده گردید. در تحلیل داده‌ها، آزمون‌ تی به کار گرفته شد.

یافته‌ها: تحلیل‌آماری پیش‌آزمون و پس‌آزمون نشان داد که آموزش به طور معنی‌داری نمرات هوش را در میان گروه مورد بهبود بخشیده است (P<۰/۰۵). تحلیل‌ آماری همچنین از بهبود معنی‌دار اعتماد به نفس در این گروه حکایت داشت.

نتیجه‌گیری: یافته‌ها، بیانگر نقش و اثر مثبت آموزش مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله اجتماعی بر اعتماد به نفس و هوشبهر می‌باشد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه سلامت عمومی، عزت نفس و مهارت‌های اجتماعی خواهران و برادران، دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی آموزش پذیر و عادی در شهر یزد می‌باشد.

روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مورد-شاهدی است. ۸۰ نفر از خواهران و برادران، دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی و ۸۳ نفر از دانش‌آموزان عادی با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای به عنوان گروه نمونه انتخاب گردید و پرسش‌نامه سلامت عمومی، عزت نفس رزنبرگ و مهارت‌های اجتماعی متسون در اختیار آنها قرار گرفت. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پ&zwjیرسون و آزمون‌های آماری کولموگروف-اسمیرنوف‌وتی مستقل تحلیل شد.

یافته‌ها: نتایج بدست آمده از آزمون t مستقل، تفاوت معناداری بین خواهران دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی در مهارت‌‌های اجتماعی از جمله: ترس از روابط با همسالان (۰/۰۰۱=P) و رفتار‌های نوع‌دوستانه (۰/۲۴=P) نسبت به خواهران دانش‌آموزان عادی نشان داد و در سایر موارد تفاوت معناداری بین سایر گروه‌ها مشاهده نگردید.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، ترس از روابط با همسالان و رفتار‌های نوع دوستانه در خواهران دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی بیشتر از سایر گروه‌ها مشاهده می‌شود. باید به این نکته اشاره کرد که عواملی، ازجمله: تأثیر این کودکان در محیط خانواده، داشتن اطلاعات کافی نسبت به کودکان کم‌توان‌ذهنی و میزان سازگاری کودک کم‌توان‌ذهنی می‌توانند عوامل مهم در ارتباط دختران و پسران با خواهر یا برادر کم‌توان‌ذهنی، سلامت عمومی، عزت نفس و مهارت‌‌های اجتماعی آنها باشد.

هدف: در سالهای اخیر اجتماع درمان مدار به طور وسیع برای درمان اعتیاد به کار رفته است و اثر بخشی آن مورد مطالعه قرار نگرفته است بنابراین هدف این پژوهش این است که تأثیر درمانی آن را بر افزایش عزت نفس و کاهش عود افراد وابسته به مواد نشان دهد.

روش بررسی: این پژوهش بر اساس طرح نیمه تجربی پیش‌ آزمون-پس آزمون بود. در این مطالعه ۱۶۵ فرد مبتلا به اختلال سوء مصرف مواد به شیوه نمونه گیری خوشه‌ای تصادفی از مرکز اجتماع درمان مدار تهران، مشهد انتخاب شدند. آزمودنیهای پژوهش در سال ۱۳۸۶ به مدت ۳ تا ۶ ماه تحت درمان و یکسال پس از درمان پیگیری شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت و آزمایش عدم اعتیاد بود. تحلیل آماری به وسیله آزمون آماری تی زوجی انجام شد.

یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها تفاوت معناداری را در گروه مداخله قبل و بعد از مداخله اجتماع درمان مدار را در افزایش عزت نفس نشان داد (۰/۰۰۱>P). همچنین مداخله اجتماع درمان مدار در کاهش عود افراد مبتلا به اختلال سوء مصرف مواد مؤثر بود.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد TC می‌تواند در افزایش عزت نفس، بهبود اختلال سوء مصرف مواد و پیشگیری از عود معتادان مؤثر باشد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف اصلاح تصویر تن و افزایش عزت نفس بیماران مبتلا به سرطان پستان پس از جراحی ماستکتومی از طریق مداخله شناختی رفتاری گروهی انجام گرفته است.

روش بررسی: جامعه آماری پژوهش، بیماران مبتلا به سرطان پستان ۳۰ تا ۶۰ ساله مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) تهران بود که پس ازجراحی ماستکتومی ‌تحت پرتو درمانی قرار داشته‌اند. اعضای گروه نمونه از طریق نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۰) و کنترل (۱۳) تقسیم شدند. اعضای هر دو گروه در پیش‌آزمون و پس‌آزمون براساس مقیاس تصویر تن و روابط هورمز و همکاران و عزت نفس آلیس پوپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش در معرض «مداخله شناختی رفتاری گروهی» در قالب دوازده جلسه ۹۰ دقیقه‌ای (دو جلسه در هفته) قرار گرفت. پس از جمع‌آوری داده‌ها در پس‌آزمون، داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس با هدف حذف اثر پیش‌آزمون بر پس‌آزمون و تحلیل واریانس برای بررسی تفاوت گروه‌ها پردازش شد.

یافته‌ها: میانگین تصویر تن و عزت نفس در بیماران مبتلا به سرطان پستان ماستکتومی ‌شده پس از اجرای مداخله، در گروه آزمایش بیشتر از میانگین گروه کنترل بوده و تفاوت‌ها از لحاظ آماری معنادار است (۰/۰۱>P).

نتیجه‌گیری: به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که شیوه مداخله مورد استفاده بر اصلاح تصویر تن و افزایش عزت نفس زنان ماستکتومی شده موثر بوده است.