هدف: این پژوهش با هدف تعیین عوامل مؤثر بر استفاده از نتایج و شواهد پژوهشی در فعالیت‌های بالینی کارشناسان توانبخشی بیمارستان‌های آموزشی شهر تهران، انجام شده است.

روش بررسی: جامعه آماری پژوهش، کارشناسان توانبخشی بیمارستان‌های آموزشی شهر تهران (۴۸۵ نفر) بودند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌های تعیین موانع و تسهیل کننده‌های استفاده از شواهد پژوهشی فانک بود. در نمونه گیری به روش تصادفی خوشه‌ای، ۱۶۵ نفر از کارشناسان انتخاب شدند. از آمار توصیفی و آزمون‌های تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: ٪۷۰/۵ شرکت کنندگان در پژوهش، زنان با میانگین سنی ۳۸ و سابقه کاری ۱۲ سال بودند. اغلب آنها (٪۷۸/۳) دارای مدرک لیسانس و فیزیوتراپیست بودند. شرکت کنندگان در اختیار نداشتن تسهیلات کافی جهت بکارگیری یافته‌های تحقیق و عدم برخورداری ازحمایت قانونی جهت تغییر در روش‌های انجام کار را به عنوان مهم ترین موانع و افزایش انگیزه فردی در بکارگیری نتایج تحقیقات و فراهم آوردن امکاناتی از قبیل کامپیوتر و دسترسی به اینترنت را به عنوان مهم ترین تسهیل کننده‌های عملکرد مبتنی بر شواهد برشمردند.

نتیجه‌گیری: کارشناسان توانبخشی، مهم ترین موانع و تسهیل کننده‌های استفاده از شواهد پژوهشی را فراهم نبودن تسهیلات کافی برای بکارگیری نتایج تحقیق و افزایش علاقمندی و انگیزه فردی در به عمل آوردن شواهد پژوهشی دانستند.