هدف: با توجه به اینکه درمان توانبخشی با حرکت اکتیو زودهنگام پس از ترمیم تاندونهای فلکسوری زون ۲ به عنوان یک روش مناسب جهت ترمیم‌های این ناحیه شناخته شده است بررسی سایر عوامل مثل زمان به کارگیری استرس، نحوه استرس و زمان ارجاع بیمار پس از جراحی و اثر زمان جراحی پس از آسیب، بر نتایج لازم است.

روش بررسی: بررسی حاضر روی ۵۷ بیمار که آسیب تاندونهای فلکسوری زون ۲ داشتند و همگی به روش ۴-Strand ترمیم شده و به مرکز توانبخشی دست مراجعه کرده بودند انجام شد. همه بیماران به روش حرکت اکتیو زودهنگام درمان شدند. در انتهای هفته هشتم همه بیماران از نظر دامنه حرکت، حرکت اکتیو کلی انگشتان، فلکشن کانترکچر مفصل PIP و فلکشن گپ تحت ارزیابی قرار گرفتند مشخص شد.

یافته‌ها: با ارزیابی آنالیز واریانس یک طرفه نوع انگشت آسیب دیده، جنس، دست آسیب دیده اثری روی نتایج نداشت. زمان ارجاع با  ۰/۰۷=P رابطه معناداری با حرکت اکتیو کلی انگشتان (T.A.M) داشت که بهترین زمان ارجاع کمتر از یک هفته است. فاصله بین آسیب تا جراحی با ۰/۰۶=P رابطه مستقیم با حرکت اکتیو کلی انگشتان داشتند. بیشترین T.A.M در ترمیم‌های اولیه (۱۰ روز اول پس از آسیب) دیده شد. هرچه جراحی با تأخیر بیشتر انجام شده بود. فلکشن کانترکچر مفصل PIP بیشتر دیده شد.

نتیجه‌گیری: با ترمیم اولیه (۱۰ روز اول پس از آسیب) و ارجاع به موقع و زود به توانبخشی (کمتر از یک هفته) نتایج ترمیم‌های زون ۲ بهتر خواهد شد.