هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله شناختی‌رفتاری مبتنی‌بر مدل مارلات بر افزایش خودکارآمدی در افراد وابسته به مواد افیونی انجام شده است.

روش بررسی: در یک طرح آزمایشی، ۳۰نفر از افراد وابسته به مواد افیونی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های ترک اعتیاد خرم-آباد، به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تخصیص یافتند. گروه آزمایش به مدت ۱۲جلسه ۲ساعته، تحت درمان شناختی‌رفتاری مبتنی‌بر مدل مارلات قرار گرفتند. دو گروه در آغاز و پایان درمان، پرسشنامه خودکارآمدی را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌ها، از تحلیل کوواریانس استفاده شد.

یافته‌ها: بین دو گروه در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداری در میزان خودکارآمدی وجود داشت.

نتیجه‌گیری: رویکرد درمانی شناختی‌رفتاری مبتنی‌بر مدل مارلات بر افزایش خودکارآمدی در افراد وابسته به مواد افیونی مؤثر است.