هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات کوتاه مدت دو نوع تمرین ثباتی «داخل کشیدن شکم» و تمرین «انقباض همزمان عضلات شکم» روی پارامتر‌های سیستم ثباتی بیودکس در مردان مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده بود.

روش بررسی: این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی و به صورت موردی-شاهدی بر روی ۳۰ مرد مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرار شونده که به صورت ساده و در دسترس انتخاب و تصادفی به ۳ گروه کنترل (۱۰ نفر) و ۲ گروه مورد (۱۰ نفر) تقسیم شدند، انجام گرفت. قبل و بلافاصله بعد از تمرینات، شاخص‌های ثباتی تعادل دینامیک (کلی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی) و محدوده ثباتی پویا توسط سیستم ثباتی بیودکس اندازه گرفته شد. داده‌های حاصل با استفاده از آنالیز متقاطع و تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون دانشجویی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج ما نشان داد که غیر از شاخص داخلی- خارجی، افراد گروه مورد نسبت به گروه کنترل، در شاخص‌های تعادلی بهبود نشان دادند. در گروهی با انجام تمرین «انقباض همزمان عضلات شکم»، در هر دو سطح سفتی ۸ و ۳، کاهش شاخص‌ها، معنادار بود (۰/۰۵>P) . محدوده ثباتی پویا، در هر دو گروه مورد با تمرین فرو بردن شکم (۰/۰۰۱=P) وتمرین هم انقباضی شکم (۰/۰۱=P) افزایش معناداری داشت.
نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های این مطالعه، بازآموزی یک جلسه ای، بر روی بهبود فعالیت عضلات و متعاقب آن، بهبود تعادل تأثیرگذار است.