هدف: تفریح درمانی یکی از روشهای توانبخشی می‌باشد که در این نوع درمان، درمانگر با مشارکت دادن مددجو در انواع فعالیتهای مختلف که جنبه تفریحی و سرگرمی نیز دارند بدنبال دستیابی به اهدافی همچون بهبود مهارتهای اجتماعی می‌باشد. هدف این تحقیق پاسخ به این سئوال بوده است که آیا تفریح درمانی می‌تواند منجر به بهبود مهارتهای اجتماعی (رفتاری و ارتباطی) گردد؟
روش بررسی: دریک مطالعه مداخله‌ای از نوع قبل و بعد ۴۵ مددجوی اسکیزوفرنیک با سیر طولانی با روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و سپس کلیه نمونهها توسط ابزار اندازه گیری آسیب های وارده بر مهارتهای روزمره زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند، سپس مداخله تحقیق که شامل یک سفر تفریحی ۱۰ روزه به شهر مشهد مقدس بود انجام گردید و پس از آن مجدداً کلیه نمونهها توسط ابزار تحقیق مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌‌ها، میانگین نمرات کسب شده مددجویان در ارزیابی‌های قبل و بعد با آزمون تی دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: از نظر آماری میانگین نمرات مهارتهای ارتباط غیرکلامی، کلامی، رفتارهای مرتبط با ابراز وجود نسبت به قبل از مداخله افزایش یافته بود که از نظر آماری معنی دار بود (P>۰/۰۰۱)، همچنین معیارهای مربوط به پرخاشگری و مشکلات رفتار اجتماعی نیز کاهش یافته بود که نسبت به قبل از مداخله از نظر آماری با بیش از ۹۹ درصد اطمینان معنی دار بوده است (P>۰/۰۰۱ و P>۰/۰۰۶).
نتیجه‌گیری: تفریح درمانی در بهبود وضعیت مهارتهای اجتماعی (ارتباطی و رفتاری) مددجویان اسکیزوفرنیک مؤثر است.
