هدف: ام.اس یک بیماری شایع و مزمن نورولوژیک است که به‌عنوان یکی از علل کم‌شنوایی ناگهانی مطرح است. در این پژوهش اختلالات شنوایی افراد مبتلا به ام.اس مورد بررسی قرار گرفته است.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی ۱۰۷ بیمار میتلا به ام.اس در محدوده سنی ۴۵-۲۰ سال که هیچ‌گونه سابقه ضربه به گوش و مشکلات گوش میانی نداشتند، به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و ارزیابی کامل شنوایی شامل ادیومتری صوت خالص، آزمون‌های گفتاری، ایمیتانس ادیومتری و پتانسیل‌های برانگیخته شنوایی ساقه مغزی (BAEP) روی آنها انجام شد.

یافته‌ها: در آزمایش ادیومتری صوت خالص ۲۱ نفر از مبتلایان به ام.اس (%۱۹/۶۲) دچار کاهش شنوایی بودند که بیشترین موارد از نوع کم‌شنوایی حسی عصبی در فرکانس‌های بالا بود. امتیازات بازشناسی گفتار و نتایج رفلکسومتری به‌ترتیب در ۱۸ و ۳۱ مورد غیرطبیعی بود. ۵۹ بیمار از افراد مورد مطالعه (%۵۵/۱۴) دارای نتایج غیرطبیعی در آزمایش BAEP بودند که بیشترین اختلال به‌ترتیب افزایش زمان نهفتگی مطلق موج V، کاهش نسبت دامنه امواج &Iota/V و تکرارپذیری ضعیف امواج بود. با افزایش سرعت تحریک، پاسخ‌های غیرطبیعی به ۸۳ مورد (%۷۷/۵۷) رسید. نتایج آزمون‌های آماری نشان داد بین سرعت تحریک و زمان نهفتگی موج V در آزمایش BAEP تفاوت معنی‌داری وجود دارد.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش به‌نظر می‌رسد ارزیابی شنوایی برای پیگیری اختلالات شنوایی و توان‌بخشی به‌موقع افراد مبتلا به ام.اس بسیار حائز اهمیت است. همچنین می‌توان از مجموعه آزمون‌های شنوایی به‌ویژه آزمایش BAEP با استفاده از سرعت تحریک بالا به‌عنوان ابزار کمکی برای تشخیص بیماری ام.اس بهره گرفت.