هدف: سکته مغزی عامل ایجاد عوارض طولانی‌مدت در بیماران محسوب می‌شود. با توجه‌ به عوارض ناشی از بی‌حرکتی در سکته مغزی‌، یکی‌ از مهم‌ترین‌ مسائلی‌ که لازم است‌ به‌ آن‌ توجه‌ نمود، مراقبت پرستاری از بیمار است. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر مراقبت در منزل بر عوارض ناشی از بی‌حرکتی در سیستم عضلانی اسکلتی بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در منزل بوده است.

روش بررسی: در این مطالعه نیمه‌تجربی، جامعه پژوهش کلیه بیماران مبتلا به سکته مغزی بستری در منزل هستند که در زمستان سال ۸۱ و بهار ۸۲ در یکی از بیمارستان‌های شهرستان سمنان بستری بوده‌اند که از بین آنها تعداد ۳۲ نفر به‌صورت تصادفی انتخاب گردیده‌اند (آزمون و شاهد). ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌ای مشتمل بر دو بخش است: بخش اول مشخصات دموگرافیک و بخش دوم به صورت چک‌لیست بررسی عوارض ناشی از بی‌حرکتی. سپس برای بیماران گروه آزمون مراقبت‌های پرستاری با تأکید بر سیستم‌های عضلانی اسکلتی هر هفته ۱۲ تا ۱۸ جلسه (هر جلسه به‌مدت ۴۵ دقیقه تا یک ساعت) جمعاً به مدت ۴۰ روز انجام گرفته است.

یافته‌ها: تجزیه و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و مقایسه عوارض ناشی از بی‌حرکتی بعد از انجام مداخلات بین دو گروه آزمون و شاهد در سیستم عضلانی اسکلتی (P=۰/۰۰۶)، اختلاف آماری معنی داری را نشان می‌دهد. همچنین در مورد فعالیت‌های روزمره زندگی، ضعف عضلانی و وضعیت فعالیت حرکتی در گروه آزمون نسبت به شاهد بهبود مشاهده شد.

نتیجه‌گیری: یافته‌های حاصل در ارتباط با هدف کلی پژوهش نشان داد که میزان عوارض ناشی از بی حرکتی در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد کمتر بوده است؛ یعنی براساس فرضیه، انجام مراقبت‌های پرستاری در منزل بر عوارض ناشی از بی‌حرکتی در سیستم‌های عضلانی اسکلتی مؤثر بوده و نقش بسزایی در کاهش عوارض ناشی از بی‌حرکتی در سیستم مذکور داشته است.

هدف: درد سینه عضلانی-اسکلتی یک تشخیص شایع بخشهای اورژانس و عمومی می‌باشد و واژه کوستوکندریت اغلب به جای آن و به عنوان مترادف استفاده می‌شود. تشخیص معمول آن توسط رد سایر علل و بیماریها است. ‌ارزیابی‌نقش‌دستگاه‌عضلانی‌- اسکلتی‌ در ‌بیماران ‌با ‌درد ‌قفسه‌ سینه‌ و ‌ارزیابی‌ نرمال قلبی هدف این مطالعه می‌باشد.

روش بررسی: ۹۷۱ بیمار که به علت آنژین صدری یا درد سینه ارجاع داده شده بودند، به طور آینده‌نگر بررسی شدند. ارزیابی‌های قلبی شامل: شرح حال، معاینه، ECG، Chest X Ray، اکوکاردیوگرافی، اسکن پرفیوژن و آنژیوگرافی در بیماران بر حسب مورد انجام شد. یکصد بیمار با علائم عضلانی-اسکلتی و ارزیابی‌های قلبی نرمال مورد بررسی قرار گرفتند. این گروه ۱۰۰ نفری توسط متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی مورد معاینه قرار گرفتند و شرح حال و معاینه و گرافی مهره‌های گردنی، نوار عصبی - عضلانی و آزمایشات لازم نیز برای آنها انجام شد.

یافته‌ها: بر اساس تحقیق ما ۳/۱۰ درصد از بیماران با درد سینه دارای مشکلات عضلانی- اسکلتی بودند. از ۱۰۰ بیمار با درد سینه عضلانی-اسکلتی و متوسط سن ۲/۴۳ ، ۷۱ درصد آنها زن بودند . ۳۸ درصد بیماران درد در ناحیه اسکاپولای چپ، و ۶۰ درصد آنها نقاط حساس به درد، مخصوصاً در عضلات پشت گردن و اپی کندیل خارجی هومروس ‌داشتند‌ شیوع ‌EMG/NCS‌ پاتولوژیک ۳۵ درصد‌ و‌ بیشتر ‌شامل ‌رادیکولوپاتی گردنی‌ بود. شیوع ‌پاتولوژیک‌ گرافی‌های ‌گردنی ۲۶ درصد ‌و ‌بیشتر ‌شامل‌استئوآرتریت‌مهره‌های گردنی بود.

نتیجه‌گیری: این مقاله علل درد سینه عضلانی-اسکلتی را مورد بررسی قرار می‌دهد و یک روش ارزیابی و پیگیری را معین می‌کند. نتایج، ارتباط غیرعلیتی را بین اختلال عملکرد سیستم عضلانی-اسکلتی و درد سینه آتیپیک نشان می‌دهند. یک معاینه دقیق شامل دامنه حرکتی ستون فقرات و لمس نقاط حساس باید انجام شود

مانیپولاسیون و موبیلیزاسیون دو شکل متفاوت از درمانهای دستی محسوب شده که بطور شایع در درمان اختلالات عضلانی -اسکلتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. تشخیص افتراقی این دو روش درمانی اغلب با استناد به پارامترهای بیومکانیکی خاصی نظیر حداکثر نیرو، مدت زمان و میزان جابجایی انجام می‌پذیرد. البته تابحال تحقیقات کمی برروی افتراق دو روش مزبور از نقطه نظر سازوکارهای نورولوژیک یا کارآیی بالینی صورت گرفته است. مانیپولاسیون به ویژه موجب تحریک گیرنده‌های موجود در عضلات بین مهره‌ای عمقی گشته، در حالیکه روشهای موبیلیزاسیون اکثراً برروی عضلات محوری سطحی تأثیر می‌گذارند.

هدف: هدف از این مطالعه، بررسی مروری تأثیرات روانی درد مثل ترس از درد و ترس از حرکت روی عملکرد بیماران مبتلا به دردهای عضلانی-اسکلتی و نتایج توانبخشی آنان است.

روش بررسی: مطالعه مروری یافته ها: ترس احساسی همگانی و نیرومند است که می تواند تأثیر زیادی روی رفتار انسان داشته باشد.رفتارهای ناشی از ترس روی نتایج توانبخشی بیماران مبتلا به درد عضلانی-اسکلتی اثرات منفی دارند. تعدادی از مطالعات مقطعی ثابت کرده اند که ارتباط مثبتی بین ترس زیاد از درد و افزایش شدت درد و ناتوانی وجود دارد. همچنین مطالعات طولی متعددی نشان داده اند که ترس زیاد از درد مقدمه بروز نتایج بالینی ضعیف است. وجود عقاید و افکار مخاطره آمیز در بیمار، روی ترس از حرکت/آسیب مجدد تأثیر می گذارد. این ترس منجر به بروز رفتارهای احترازی، عدم کاربرد، افسردگی و ناتوانی در بیمار می شود. ثابت شده که ترس از حرکت روی نتیجه توانبخشی کمر درد حاد و مزمن، سندرم خستگی مزمن و سندرم فیبرومیالژیا تأثیر منفی دارد.

یافته‌ها: در مجموع مطالعات اخیر نشان می دهند که فیزیوتراپیست ها هنگام توانبخشی افراد مبتلا به دردهای عضلانی-اسکلتی، نباید از نقش مهمی که ترس از درد و رفتارهای احترازی در عملکرد بیماران دارند، غافل شده و باید این عوامل رفتاری و شناختی را مورد ارزیابی قرار دهند. در حال حاضر شواهد زیادی مبنی بر ارزیابی ترس از درد در بیماران مبتلا به دردهای عضلانی-اسکلتی وجود دارد.ارزیابی و بررسی ترس از درد توسط پرسش نامه هایی صورت می گیرد که اعتبار و تکرارپذیری آنها در مطالعات مختلف اثبات شده است. در بررسی های اخیر نشان داده شده که علاوه بر پاسخهای احترازی ترس، پاسخهای تحملی که از طریق فعالیت بیش از حد فیزیکی منجر به درد مزمن می شوند نیز در تداوم درد نقش دارند.همانطور که در بیماران مبتلا به دردهای عضلانی-اسکلتی ترس از حرکت وجود دارد، در بیماران مبتلا به بیماری های استرس مزمن وجود ترس از تلاش فکری اثبات شده است.

نتیجه‌گیری: ترس از درد در برخی از بیماران می تواند به اندازه خود درد ناتوان کننده باشد. در نتیجه تلاش های دسته جمعی برای اصلاح تکنیک های ارزیابی و بررسی فعلی و گسترش مداخلات درمانی که بتوانند ترس از درد را بطور مؤثری کاهش دهند، لازم است.

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش اصول ارگونومی بر اختلالات اسکلتی و عضلانی کاربران رایانه بهزیستی شهرستان رشت در سال ۹۰انجام شده است.

روش بررسی: در این پژوهش نیمه آزمایشی ۲۸۳ کاربر رایانه زن که دارای اختلالات اسکلتی و عضلانی بودند به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش (۲۳ نفر) و کنترل (۲۳ نفر (قرار گرفتند. سپس برای گروه آزمایش به مدت سه ماه آموزش‌های نظری و عملی و مداخلات ارگونومی ‌اجرا گردید.داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه نقشه بدن جمع‌آوری ونتایج باآزمون کولموگروف-اسمیرنوف و آزمون کوواریانس تحلیل شد.

یافته‌ها: بیشترین شیوع میزان اختلالات اسکلتی-عضلانی در جامعه مورد نظر به ترتیب در زانوی راست (۲۷/۹۱ درصد)، گردن (۲۷/۲۰ درصد)، کمر و شانه راست (۲۶/۱۴ درصد)، زانوی چپ (۲۵/۷۹ درصد) و پشت (۲۳/۶۷ درصد) مشاهده شد. یافته‌های پژوهش بیانگر این است که پیش‌فرض همگنی شیب‌ها و همگنی واریانس‌ها تایید می‌گردد. آموزش‌های ارگونومیک منجر به کاهش معنادار اختلالات اسکلتی و عضلانی کاربران رایانه شد.

نتیجه‌گیری:براساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش و آگاه کردن کاربران رایانه از اصول ارگونومیک کار با رایانه و انجام مداخلات ارگونومیک جهت تصحیح نامناسب پوسچر،کاهش زمان کار، استفاده از تکیه‌گاه بازو و تکیه‌گاه پا و انجام تمرینات کششی و تنظیم ایستگاه کاری نقش موثری در کاهش اختلالات اسکلتی و عضلانی کاربران رایانه خواهد داشت.

هدف: ناراحتی‌های اسکلتی–عضلانی بخش عمده‌ای از بیماری‌های شغلی را در محیط‌های کاری به خود اختصاص می‌دهند، پیشگیری از بروز این ناراحتی‌ها مستلزم ارزیابی و اصلاح وضعیت‌های کاری با استفاده از روش‌های تحلیل شغلی ارگونومی می‌باشد. هدف این مطالعه، بررسی علت شیوع اختلالات اسکلتی– عضلانی در کارگران واحد کوره بلند و اجرای اقدام اصلاحی جهت کاهش میزان شیوع این اختلالات می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه ارزیابی بر روی ۲۴ نفر کارگر واحد کوره بلند به روش سرشماری انجام شد، مستندات پزشکی این افراد بررسی و پرسشنامه نوردیک توسط آنان تکمیل گردید. وظیفه مته‌زنی و اکسیژن‌‎کاری توسط روش ارزیابی سریع کل بدن (REBA) ارزیابی گردید و به کارگران آموزش‎های لازم داده شد. در وظیفه اکسیژن‌‎کاری برای کل ۲۴ نفر طراحی مجدد ایستگاه کار صورت گرفت و عمل مته‎زنی مکانیزه شد. و وظیفه کارگران دارای اختلالات اسکلتی عضلانی تغییر داده شد. ارزیابی مجدد توسط روش REBA و پرسشنامه نوردیک صورت گرفت.

یافته‌ها: بر طبق نتایج پرونده‌های پزشکی و پرسشنامه نوردیک حدود ۵/۳۷ درصد کارگران اختلالات اسکلتی–عضلانی داشتند؛ امتیاز نهایی REBA برای وظیفه مته‎زنی ۱۱ و برای اکسیژن‌کاری ۱۰ بدست آمد. بعد از طراحی مجدد ایستگاه کار، امتیاز نهایی REBA برای وظیفه اکسیژن‌کاری ۵بدست آمد و با مکانیزه نمودن عمل مته‎زنی، وظیفه مته‎زنی حذف گردید. با اجرای اقدامات اصلاحی میزان اختلالات اسکلتی– عضلانی ۵/۱۷ درصد کاهش یافت.

نتیجه‌گیری: با اجرای اقدامات اصلاحی در واحد کوره طبق روش REBA سطح ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی کاهش یافت و میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافت. کلید واژه‌ها: مداخله ارگونومی، ناراحتی‌های اسکلتی – عضلانی، REBA ، پرسشنامه نوردیک، فولاد.

هدف: اکثرکودکان فلج مغزی در زندگی خود نیازمند مراقبت های خاص و طولانی مدت می باشند که عمدتاً توسط مادران آن ها فراهم می گردد و فراهم کردن این نیازهای مراقبتی منجر به افزایش فشارهای جسمی به سیستم اسکلتی-عضلانی مادران آنها می گردد.  هدف از مطالعه حاضر بررسی درد های اسکلتی-عضلانی مزمن در مادران کودکان مبتلا به فلج مغزی می باشد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی در سال ۲۰۱۱ در تهران انجام شد که در آن دو گروه مادران دارای کودکان ۴ تا ۱۲ ساله فلج مغزی و سالم که به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده به مطالعه وارد شدند. جهت ارزیابی درد اسکلتی-عضلانی از پرسشنامه نوردیک استفاده شد و از طریق آزمون تی مستقل و همبستگی پیرسون ارتباط میان متغیر ها بررسی شد.

یافته ها: در این مطالعه ۶۰ مادر دارای کودک فلج مغزی و ۶۰ مادر دارای کودک سالم شرکت کردند که میانگین و انحراف معیار سن بر حسب سال در مادران ۰۲/۶±۷۹/۳۳ و در کودکان ۷۱/۲± ۷/۱۱ مشاهده شد. در مادران کودکان فلج مغزی افسردگی و درد اسکلتی عضلانی مزمن به طور معناداری بالاتر بود (P<۰/۰۵) و درد در ناحیه کمر، شانه، مچ و انگشتان پا نیز در این مادران به طور معناداری بالاتر مشاهده شد (P<۰/۰۵).

نتیجه گیری: با توجه به افزایش تجربه درد اسکلتی-عضلانی مزمن در مادران دارای کودکان فلج مغزی جهت کاهش اثرات نامطلوب فعالیت های مراقبتی، این مادران نیازمند حمایت های جسمانی و روانی می باشند. پیشنهاد می گردد دوره های آموزش نحوه صحیح مراقبت از خود و کودک برای این مادران برگزار گردد تا مشکلات جسمی و روانی ناشی از مراقبت در این مادران کاهش یابد.

هدف: ناهنجاری‌های عضلانی-اسکلتی از ‌گسترده‌ترین مشکلات دوران کودکی محسوب می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی شیوع ناهنجاری‌های اندام فوقانی در دانش‌آموزان با نیازهای ویژه است.

روش بررسی: روش بررسی مقاله حاضر، روش مقطعی-توصیفی با نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی است. نمونه‌ها برحسب ده درصد از دانش‌آموزان سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ از میان سه اختلال آسیب بینایی، آسیب شنوایی و کم‌توانی ذهنی انتخاب شدند که در شهر تهران ۱۱۹۴ نفر، در شهرستان‌های استان تهران ۱۵۲۶ نفر و در استان البرز ۵۵۹ نفر بودند. درمجموع، ۳۲۷۹ نفر شرکت‌کننده در مطالعه حضور داشتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه دموگرافیک و شاقول استفاده شد و نتایج با استفاده از آمار توصیفی گزارش گردید.

یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که «افتادگی شانه» در دخترانِ با آسیب بینایی در استان البرز با % ۱۰۰ بیشترین میزان و در پسرانِ با آسیب بینایی شهر تهران کمترین میزان شیوع را با % ۳۴٫۹  داشت. در «ناهنجاری‌های سر»، در انحراف سر به طرفین با%۷۶٫۶ دخترانِ با آسیب بینایی شهر تهران % ۷۶٫۶ و در «ناهنجاری سربه‌جلو» پسرانِ با آسیب بینایی شهرستان‌های تهران با % ۳۸٫۳، بالاترین درصد شیوع را در مقایسه با دیگران داشتند

نتیجه گیری: ناهنجاری‌های اندام فوقانی در دانش‌آموزانِ با نیازهای ویژه اعم از کم‌توان ذهنی، آسیب بینایی و شنوایی بالا بوده است و تشخیص و درمان به موقع این ناهنجاری‌ها ضروری است.

هدف اختلالات اسکلتی‌عضلانی شامل دامنه وسیعی از بیماری‌ها و سندروم‌های اسکلتی‌عضلانی است که معمولاً با درد و ناراحتی همراه است و با فعالیت‌های شخص یا محیطی که فرد در آن کار می‌کند ایجاد یا بدتر می‌شود. عواملی که منجر به اختلالات اسکلتی‌عضلانی ناشی از کار می‌شوند، با فعالیت‌های مکرر، اتخاذ وضعیت‌های ثابت و نامناسب و فعالیت‌هایی که شامل حرکات قدرتمند اندام‌هاست، مرتبط هستند. به دلیل کار مکرر و طولانی‌مدت رانندگان با فرمان و دنده، به نظر می‌رسد مشکلات اسکلتی‌عضلانی مرتبط با اندام فوقانی در آن‌ها زیاد باشد. بنابراین در این مطالعه ابتدا به بررسی اختلالات اسکلتی‌عضلانی مرتبط با اندام فوقانی در میان رانندگان تاکسی و اتوبوس و سپس مقایسه آن‌ها با هم می‌پردازیم.
روش بررسی مطالعه حاضر از نوع توصیفی‌تحلیلی بود که به صورت مقطعی، شیوع اختلالات اسکلتی‌عضلانی اندام فوقانی را در رانندگان اتوبوس و تاکسی درون‌شهری شیراز در سال ۱۳۹۵ بررسی و سپس دو گروه را با هم مقایسه کرده است. در این مطالعه ۳۰۰ راننده (۱۵۰ راننده اتوبوس و ۱۵۰ راننده تاکسی) با دامنه سنی ۲۶ تا ۵۵ سال (میانگین سن ± انحراف معیار در رانندگان اتوبوس ۸/۲۸±۴۱/۲۴ و رانندگان تاکسی ۸/۰۹±۴۱/۲۲) شرکت کردند. روش نمونه‌گیری از نوع آسان بود. برای ورود به این مطالعه رانندگان حاضر باید حداقل دو سال سابقه کاری در حرفه رانندگی را داشته باشند و هر کدام حداقل ۸ ساعت در روز و یا دو شیفت ۴ ساعته و ۴ روز در هفته رانندگی می‌کردند. در این پژوهش اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه ناتوانی بازو و شانه و دست و پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیک جمع‌آوری شد. در پرسش‌نامه ناتوانی بازو و شانه و دست سؤالاتی برای سنجش میزان مشکل فرد در انجام کارهای روزمره، شدت درد در حالت خواب و فعالیت، ضعف و سفتی مفصل، تأثیر اندام فوقانی بر فعالیت‌های اجتماعی و شغلی گنجانده شده است. آزمون‌های آماری شامل تی تست مستقل، کای اسکوئر و همبستگی اسپیرمن بود. داده‌ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها با توجه به یافته‌های آماری، ۶۹/۳۳ درصد از رانندگان تاکسی و ۶۷/۳۳درصد از رانندگان اتوبوس اختلالات اسکلتی‌عضلانی مرتبط با شانه، بازو و دست داشتند. ۶۶/۴۶ درصد از رانندگان اتوبوس مشکلی نداشتند و ۴۸/۶۶ درصد از آن‌ها در انجام کارهای روزمره مشکل خفیف و ۴/۶۶درصد مشکل متوسط داشتند. در بین رانندگان تاکسی ۴۷/۳۳ درصد مشکلی نداشتند و ۴۵/۳۳درصد در انجام کارهای روزمره مشکل خفیف، ۶/۶۶ درصد مشکل متوسط و۰/۶۶ درصد مشکل شدید داشتند. در بخش مرتبط با علائم (شدت درد در حالت خواب و فعالیت، ضعف و سفتی مفصل) ۳۲/۶۶ درصد از رانندگان اتوبوس بدون علائم، ۶۴ درصد با علائم خفیف و ۳/۳۳درصد علائم متوسط داشتند. در میان رانندگان تاکسی ۶۶/۳۴ درصد علائمی نداشتند و ۶۰/۶۶ درصد علائم خفیف و ۴/۶۶درصد علائم متوسط داشتند. ۳۶ درصد از رانندگان اتوبوس در فعالیت‌های اجتماعی و شغلی مشکلی نداشتند و ۴۰/۶۶ درصد مشکل خفیف، ۱۸ درصد مشکل متوسط و ۵/۳۳ درصد مشکل شدید داشتند. ۳۶ درصد از رانندگان تاکسی در فعالیت‌های اجتماعی و شغلی مشکلی نداشتند و ۴۱/۳۳درصد مشکل خفیف، ۱۸ درصد مشکل متوسط، ۴ درصد مشکل شدید، ۰/۶۶ درصد نیز ناتوانی داشتند. بین ساعات کاری هفته (r=۰/۲۴ ،P=۰/۰۰۳)، ساعات خواب شبانه‌روز (r=۰/۲۴ ،P=۰/۰۰۳) و سن رانندگان اتوبوس (r=۰/۱۶ ،P=۰/۰۴۱) با اختلالات اسکلتی‌عضلانی همبستگی وجود داشت. همچنین بین ساعات خواب شبانه‌روز و اختلالات اسکلتی‌عضلانی در رانندگان تاکسی نیز همبستگی وجود داشت (r=۰/۱۹ ،P=۰/۰۱۶). درمجموع بین میزان ناتوانی، علائم و عملکردهای اجتماعی و شغلی دو گروه رانندگان تاکسی و اتوبوس تفاوت معناداری وجود نداشت (P=۰/۹۷).
نتیجه‌گیری با توجه به این تحقیق به نظر می‌رسد اگر ساعات خواب شبانه‌روز رانندگان افزایش یابد، ساعات کاری در شبانه‌روز و طی هفته تعدیل شود، سن بازنشستگی این افراد کاهش یابد و فرمان تاکسی‌ها نیز به صورت هیدرولیک تغییر یابد، احتمال اختلالات اسکلتی‌عضلانی نواحی شانه، بازو و دست کاهش خواهد یافت.